We zitten midden in de module over het vormgeven van rituelen. Als geestelijk begeleider word je wel eens gevraagd om mensen met een ritueel te ondersteunen bij een afscheid van een persoon, het afsluiten van een periode of juist bij het transformeren naar een nieuwe fase. We leren over de vaste onderdelen van een goed ritueel, zoals een symbool, de symbooltaal en een symbolische handeling. Het is vooral leuk en herkenbaar om te horen dat een goed ritueel valt of staat bij een goede verhaallijn. Het is dus gewoon een spirituele manier van storytelling. Met een personage, een plaats en tijd en een duidelijk thema. Heerlijk.
Ons tentamen bestaat uit het bedenken én uitvoeren van een ritueel waar alle elementen logisch en zinvol in vertegenwoordigd zijn. Er komen al een paar mooie suggesties voorbij. Het afscheid nemen van oude energie of een oud patroon. Het eren van je moeder(schap) en vrouwenlijn in de familie. Het verwelkomen van een nieuwe bewoner in een verpleeghuis... Heel mooi hoe iedereen met z'n eigen symbolen en rituele creativiteit tevoorschijn komt. We maken groepjes en verdelen de opdrachten. En zo komt er weer een einde aan een inspirerende schooldag.
Als ik m'n auto de snelweg op draai, druk ik ook de radio maar eens aan voor anderhalf uur muzikale begeleiding. De stampende, schurende klanken van Le Sacre du Printemps blazen me bijna uit de stoel. Stravinsky's meesterwerk, dat bij de première in 1913 voor een groot schandaal zorgde. Met een ballet van Nijinsky vol primitieve rituelen, die de komst van de lente vieren, waarna een jong meisje wordt gekozen als offer en zichzelf dood danst. Hét stuk dat ik opzet als er iets uit m'n systeem geschut mag worden.
Ik buig voor de synchroniciteit en geef een zwaai aan de volumeknop. Kom maar door met je rituelen.
Reacties
Een reactie posten