Astrids Scribbles

Ik kreeg van een trouwe vriend een bundel cadeau: De gedichten apotheek - Poëzie op recept voor het hoofd en het hart , samengesteld door Philip Huff. Briljant en helemaal passend in onze 'toolkit' met werkbladen voor Existentiële Zielzorg. Ik scan door de inhoudsopgave en kies voor het gedicht Adem uit  van Peter Verhulst. Werkt bij 'angst voor het leven, negatief zelfbeeld, gebrek aan energie'.      Graag geef ik je het vermogen te vliegen. Niet in de lucht, maar in je hoofd,       niet in je hoofd, maar uit je hoofd, je hoofd uit, naar waar het stormt en       waar tegelijk de zon blikkert.      Hoe hoger je vliegt, hoe kleiner de wereld wordt, Speldenkop.      Duizelingwekkend vergezicht.      Eeuwige sneeuw (maar niets is eeuwig).      Volmaakte stilte (maar niets is volmaakt).      Vlieg, flamingo van nieuwsgierigheid. Vliegenier van vreugde. Piloo...

De dag die je vreesde dat zou komen... je komt bij je geparkeerde auto en ziet een lelijke deuk en lakschade in de wielkast. Geen briefje, geen aanwijzingen. Hè gatsie. Gelukkig vind ik door een bijzondere samenloop van omstandigheden de aanrijder. Busje vergeten op de handrem te zetten... jammer dan. En z'n briefje was inmiddels verregend. Hoe dan ook, onze verzekeringen gaan dit verder heel netjes afhandelen. Maar ik moet wel zelf eerst die hele mallemolen in gang zetten. Papieren invullen. Belletje hier en daar. En zo zit ik 48 uur later voor een intake bij het autoherstelbedrijf. Na het bekijken van de schade is de meneer niet zo optimistisch. Ze kunnen dit zeker uitdeuken en helemaal opnieuw lakken, maar omdat het te diep en groot is, moet de deur waarschijnlijk ook mee. Anders krijg je kleurverschil. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik toch nog even verder. Kleurverschil? Hij legt me uit hoe ze de perfecte kleur gaan uitmeten, maar toch... omdat het nooit helemaal gelijk gaat zi...

Hans Korteweg schrijft : "In 55 speelt men zijn laatste slag uit. De laatste slag bepaalt vaak de uitslag van het spel. Dit is een beslissend jaar. Alles kan nog veranderen." Sorry Hans, ik heb in 54 m'n portie veranderingen wel gehad voor de komende tijd. Vind je het goed dat ik deze laatste slag even uitzit? Ik moet me focussen op het afronden van studie, stage en scriptie. Kom ik in de volgende 7-jaarscyclus wel weer bij je terug voor een nieuwe ronde van Symboliek voor elk levensjaar !

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...