Doorgaan naar hoofdcontent

Horen, zien en... delen


Je weet het: via apps en internet deel je persoonlijke informatie met bedrijven die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze ermee doen. Je weet ook dat je meestal te snel (en ongelezen) de algemene voorwaarden accepteert van zulke apps, waarschijnlijk omdat je ze zonder die acceptatie niet eens kunt gebruiken. De pijnlijke waarheid van deze tijd, maar ach, je hebt toch niks te verbergen.


Wat ik nog niet wist: elke app die ik met mijn akkoord toegang geef tot de microfoon en camera van m'n smartphone, die heeft dus ook letterlijk toegang tot mijn microfoon en camera. Dus als ik over straat loop en Facebook gebruik, dan kunnen 'zij' meeluisteren via de microfoon en meekijken via de camera. En dat wordt allemaal opgeslagen, bewaard en vaak verkocht aan andere bedrijven. Gewoon legaal. Data zijn de nieuwe olie.

Meer weten? Kijk dan eerst eens naar onderstaande documentaire. En daarna raad ik u aan die smartphone eens te pakken voor en kleine test.
- Ga naar Instellingen
- Kijk onder Privacy
- Open de Microfoon en check de lijst met apps die nu allemaal kunnen meeluisteren.
Niet leuk? Even uitzetten dus!
- En check dat ook bij Camera, Contacten, Agenda, Email, Foto's, Locatievoorziening...

Nou ja, u snapt wel.
Fijne zondag.

http://www.2doc.nl/documentaires/series/3doc/2016/addicted-to-my-phone.html

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...