Doorgaan naar hoofdcontent

Mannendingen


Maandagmiddag. Op de automatische piloot een paar alledaagse boodschapjes halen bij die buurtsuper waar ik bijna blind m'n weg vind. Terwijl ik afreken bij de trouwste kassamedewerker (man, middelbare leeftijd, de rust zelve), loopt een collega langs en vraagt terloops: "Heb jij toevallig een nagelschaartje?" Onder een hoofdschuddend 'nee' werkt hij de lopende band af.

Maar bij het uittellen van m'n wisselgeld lijkt hij even afgeleid. En met een frons verbreekt hij, tegen niemand in het bijzonder, de stilte. "Als echte man heb je natúúrlijk geen nagelschaartje bij je." "Nee", lach ik met hem mee, "of je geeft het in ieder geval niet toe met een rij vol klanten voor je neus!" Pas dan ben ook ik wakker en dringt de zotheid van de vraag tot me door.

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...