Doorgaan naar hoofdcontent

Kaalslag


Terwijl ik in die plaatselijke super bijklets met een vriend, probeert achter mij iemand zijn aandacht te trekken. De vriend wordt in redelijk Engels aangesproken door een bescheiden, zwarte man. Of hij misschien kan helpen met het vinden van het juiste scheerschuim. Ah, de echte mannendingen! Ik laat ze even.

De mooie, zwarte meneer legt uit wat hij zoekt. Maar dat klinkt een beetje vreemd, dus de vriend vraagt door. "I put it on my face and just wash it off with water. No razers. Evething gone." Pardon? Geen scheermesjes. Elektrisch dus. Nee, het is echt een soort crème. Gewoon opsmeren, afspoelen en weg. Uit Nigeria, maar de voorraad is bijna op. De vriend wijst lachend naar z'n korte kroeshaartjes. Bovenop ook? Alles weg? "Yes, everything, just water and gone."

Ik zie een verbaasde 20-jaar-scheermes-en-tondeuse-gedoe-voor-niks blik in de ogen van de vriend ontstaan. Nou, dat kennen we in Nederland niet hoor, zeg ik licht ontmoedigend. Maar we wijzen hem de weg naar de Etos, daar is meer keus en kennis. De vriend probeert nog steeds de gedachten en beelden in z'n hoofd weer uit de knoop te halen.
"Alles weg... Dat noemen ze toch napalm?"

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...