Astrids Scribbles

Ter afsluiting van een vermoeiende week lopen we de Grote Kerk in voor een bijzondere voorstelling van m'n Grote Held. Het is mooi om te voelen dat de avond al gelijk een andere kleur krijgt als ik door die Grote Deur de andere omgeving in loop. De voorstelling is eigenlijk al gelijk begonnen. Hoe groot is het contrast met de twee platte dames die op hoge poten de kerk juist verlaten. In onvervalst Twents brengen ze elkaar en wie het horen wil op de hoogte van hun verontwaardiging. "Wát? Zóo duur? Nou, dat mot dan zeker wel gòld wezen wat daor spölt!" Goud? Ja, Bart Moeyaert. Met het Nederlands Blazers Ensemble. En dat speelde Hemels .

Even wat boodschapjes op Tweede Paasdag wordt een spannende onderneming. Wachtend bij het voetgangerslicht hoor ik achter me een rare klap. Een oudere man ligt onder z'n nog oudere fiets op het asfalt. Terwijl mensen voorbij lopen en z'n metgezel het ook nog eens aankijkt en vraagt 'wat doe je nou?!' besluit ik hem toch maar even overeind te helpen. Z'n huid en haar verraden vele liters alcohol en pakjes zware shag, maar ik ruik niks verdachts. "Gaat het een beetje?", vraag ik als hij weer naast z'n fiets staat. "Ja hoor", zegt hij. "Fiets nog heel?" "Ja hoor." "Hoofd nog heel?" "Ja hoor." "Ziel nog heel?" "Nou, dat weet ik niet", lacht hij een beetje. M'n stoplicht is ondertussen een paar keer groen en rood geweest en met een schuin oog op het gammele stel zet ik m'n tocht richting buurtsuper voort. Een half uurtje later sta ik met een volle tas voor de lift. ...