Doorgaan naar hoofdcontent

Ochtendritueel


Ik kocht ooit zo'n mooie 'lichtwekker'. Sindsdien word ik elke ochtend wakker van een langzaam opkomende zon en uiteindelijk een verfrissend vogelconcertje. Zeker in deze donkere winterdagen is dat echt een kadootje. Beste aankoop ooit.

De laatste dagen hoor ik ineens een bijzondere solist tijdens het concertje. Een eigenwijze solist ook nog, want hij begint altijd eerder te zingen dan z'n lichtgevende vriendjes. En het komt ook nog eens van de andere kant, van buiten: een strakke, heldere koekoek. Hoe mooi is dat; zonlicht, vogelgetjilp én een koekoek.

Maar ik maak me wel zorgen. Volgens mij heeft deze koekoek z'n tomtom een beetje stuk. Ik woon midden in de stad, met om me heen meer flats en winkels dan bomen. Waar zou die moedige solist zich toch schuil houden?

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...