Doorgaan naar hoofdcontent

Timing


Een tijd geleden trakteerde ik mezelf op een gek boekje: Elke dag een vraag. Het doet wat het zegt. Het stelt je 365 vragen, een voor elke dag. Bijvoorbeeld 'Donker of licht?', 'Wat zie je als je in de spiegel kijkt?' of 'Van wie kreeg je voor het laatst bloemen en waarom?' Een klein reflecterend zen-momentje dus. En dat vijf jaar lang, om je eigen ontwikkeling te volgen. Vind ik wel grappig.

Deze zomervakantie begint voor mij met een inmiddels traditionele stilteweek. Niets is zo heilzaam als even niks hoeven zeggen. Ik kom weer los van alle patronen, maskers en rollen. En het contact met mezelf en de mensen om me heen is gelijk zoveel intenser. Maar goed, omdat de rol 'consciëntieus zijn' er met geen stilte uit te slaan is, gaat het dagboek met vragen mee.

Na de eerste volle stiltedag sluit ik af met mijn kleine zen-momentje voor het slapen gaan. Het boek stelt me de volgende vraag: 'Welke leugen heb je vandaag verteld?'

...

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...