Uniformen geven identiteit. Je weet gelijk wat iemand doet en hebt daar een gevoel bij. Sommige uniformen kan ik niet plaatsen, maar de kracht van het KLM-blauw is onmiskenbaar. Dat roept hele films in me op. Heel soms zie ik zo'n knalblauwe stewardess in de trein en dan denk ik altijd: "Goeie reis!"
Vandaag zie ik weer zo'n mooie blauwe dame op het perron, wachtend op de trein naar Schiphol, met waarschijnlijk nog vele lange reizen in het vooruitzicht. Met twee koffers bij zich gaat dit vast nog wel even duren. Ik loop al fantaserend door en word even verderop verrast door nóg zo'n mooie blauwe dame. Op nóg hogere hakken bovendien. Hé, denk je dan, collega's. Gezellig.
Daar denken de dames kennelijk anders over. De laatste pakt haar beide rolkoffers en begint aan een rondje achterlangs over het perron, om ver voorbij die andere blauwe dame uit te komen. Ik zie dat ze elkaar hebben gezien, want met dat blauw is er echt geen verstoppen aan. Maar dame twee doet toch een poging en gaat zelfs achter een pilaar staan.
Lijkt me een gevalletje van met-jou-wil-ik-niks-te-maken-hebben. Dat wordt nog gezellig in die cabine. Goeie reis!
Reacties
Een reactie posten