We luisteren deze zonnige zondag in een knus vogelpark naar het gezelligste jazzorkest van de stad. Tenminste, zo noemen ze zich. En dat ze lol hebben met elkaar, dat is wel te zien. Tijdens de pauze zoeken we die gezellige trompettist even op voor morele ondersteuning. We zitten met elkaar en een colaatje op een bankje achter het podium. De rest van 'de band' schuifelt voorbij, hier en daar worden wat losse opmerkingen gemaakt. Het is ontspannen. De drummer zorgt voor de meeste show, ook tijdens de pauze.
Opeens vraagt dochterlief vanaf de hoek van het bankje: "zeg papa, zijn het hier allemaal van die grappenmakers, of zitten er ook normale mensen in het orkest?" Tja, zoals gezegd, de stemming zat er goed in, daar tussen de vogels!
Reacties
Een reactie posten