Doorgaan naar hoofdcontent

Gepasseerd



Stille zaterdag, ergens op de A1. Ergens voor ons gaat iets mis. Eerst veel remlichten, dan stofwolken opstuivend zand vanuit de berm en tot slot gaan er alarmlichten aan. Als wij passeren staan de auto's die het zagen gebeuren er al omheen. Eén voertuig staat met de motorkap recht tegen de vangrail, een tweede wijst nog naar voren maar zit ook onder het zand. De blikschade lijkt gelukkig mee te vallen. Achter ons begint het verkeer nu echt vaart te minderen, daar gaat vast een file ontstaan.

We bellen direct 112. Ambulancedienst.
"Er is een ongeluk gebeurd op de A1. Hectometerpaaltje 41,0 links."
"Tussen Amersfoort en Amsterdam?"
"Klopt. Het lijkt een noodstop, mogelijk zitten er mensen klem."
"U weet het niet zeker?"
"Nee, ik ben een passant. Ik heb niet gezien wat er precies is gebeurd."
"Oh, en u dacht: ik ben onderweg, ik rij maar gewoon door?"
...
"Nou, er stonden al vier auto's omheen..."

Aangezien de melding nog niet binnen was gekomen denk ik dat we met direct bellen meer hebben bijgedragen aan hulpverlening dan ook stoppen en mogelijk in de weg lopen en een nog grotere file of onveilige situatie veroorzaken.

Hopelijk is iedereen met de schrik vrijgekomen.

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...