Doorgaan naar hoofdcontent

Muizenissen


Ik heb dus al een tijdje een superlaptop. Plat, strak, windows8, touchscreen, je weet wel. Met, voor als het echt ingewikkeld wordt, nog een bluetooth muisje op reserve. Ik ben er heel blij mee hoor, maar soms wordt er toch wel wat gevloekt. Zo'n touchscreen bijvoorbeeld, dat kan toch ook een heel eigen leven leiden. Vertraagde reactie, bij de minst of geringste aanraking ineens XXL-beeld en soms zelfs spookachtige handelingen die Lappie zelf lijkt te verzinnen. Dan steek ik altijd maar even de handen in de lucht en wacht tot hij uitgespookt is.

Na een dag thuiswerken zit ik 's avonds nog even wat uit te zoeken op de bank. Totdat Lappie het ineens weer over neemt. Cursor schiet over het scherm, beeld rolt omhoog en omlaag, er wordt zelfs rechts en links geklikt. Ik vloek en geef me over.

"Oh sorry", klinkt het verderop bij de eettafel, "dat zal ik wel zijn. Ik vroeg me af hoe dat ding precies werkt en hoe ver die nog reikt." Als met de staart tussen de benen legt hij m'n muis weer voorzichtig op tafel.

Dat bereik is prima. Dus.

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...