Doorgaan naar hoofdcontent

Welkom


Ik ontdekte deugdenyoga en wilde er graag meer over leren. Op de website werd van alles aangeboden, tot een docentenopleiding aan toe. Eerst maar eens kennismaken. Ik scande de beschrijving van de workshop, focuste op data en prijs en toonde gelijk de deugd doelgerichtheid. Ik gaf mezelf op voor een workshop-2-daagse in Amsterdam. Ik besteedde veel tijd aan de voorbereidende keuzes. Auto (files?) of trein (vertraging?). Eigen mat mee of vertrouwen op goed materiaal? Blijven of gelijk naar huis? Yogakleding aan of tasje mee? Aan de deugd besluitvaardigheid moest nog wel wat gewerkt worden.

De reis verliep voorspoedig. Vroeg op. Mat mee. Tas mee. Tank vol. Tomtom aan. En met het snelle asfalt nog in m'n adrenaline kwam ik keurig op tijd bij de studio. De docent liet me enthousiast binnen, maar nog voordat we onszelf hadden voorgesteld riep ze krachtig: 'Oh, jij hebt ook al je eigen mat meegenomen? Maar we gaan geen yoga doen hoor? Dit is de workshop!'

Eh...

Oké. Dus. Ik had me al voorgenomen deze kennismaking in alle openheid tot me te laten komen. Gewoon zien wat het is. Nu zette ik ook maar gelijk al m'n flexibiliteit in. 'Oh, dan zal ik het wel verkeerd gelezen hebben, ga ik toch gewoon lekker zitten. Hoi, Ik ben Astrid.'

Van binnen zei een stemmetje dat deze dame misschien iets te hard had gewerkt aan haar scherpzinnigheid en dat ze wel wat hoffelijkheid kon gebruiken. Het werd een interessante dag.

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...