Doorgaan naar hoofdcontent

Luisteren


Ik weet niet hoor, maar eerlijk gezegd vind ik het niet normaal. Binnen vier maanden een luchtwegeninfectie, keelontsteking en voorhoofdsholteontsteking en dan twee antibioticakuren. Dat vindt geen enkel lijf prettig.

En ik maar denken dat ik m'n leven redelijk op orde heb en dat ik goed voor mezelf zorg. Daar denken die bacilletjes kennelijk anders over. Ik moet maar eens gaan geloven in toeval en domme pech. Of zouden er dan toch boodschappen zijn die ik niet wil zien of horen?

Reacties

  1. Reacties
    1. Ja, daar lijkt het wel op... Tijd genoeg om de juiste richting te bepalen ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...