Doorgaan naar hoofdcontent

Papegaaiepraat


Kijk, sommigen krijgen een letter in hun schoen, of een iPad in de openhaard, of dat langverwachte boek in een mega-surprise. Maar ik, ik kreeg dit jaar van de lieve Sint een papegaai in de auto. Kijk, daar heb je tenminste wat aan. En hij deed er gelijk een APKtje en Beurtje bij, zo was die Goedheiligman dan ook wel weer. Jammer alleen dat in het gedicht nergens stond vermeld naar welke Declaratie-Piet ik de rekening kan sturen. Maar goed, je kunt niet alles hebben...

Die papegaai gaat me nog wel van pas komen. Want deze wereldreizigster zit straks uren in de auto naar Middelburg en ook steeds vaker naar andere NS-onvriendelijke oorden. Dan heb je natuurlijk niks aan zo'n mooie platte travelmate. Dan heb je behoefte aan hele andere speeltjes. Hands-free speeltjes. Dat wordt dus lekker beppen. Tenminste, als iemand m'n nummer even draait. Want dat draai-scroll-zoeken in dat telefoonboek, dat kan natuurlijk echt niet tijdens het rijden.

Dus, ik wens u allen een hele fijne pakjesavond vanavond. Ik zit gezellig... eh... in de auto.

Reacties

  1. Hoi Astrid,
    Leuk zo'n papegaai maar de bieb in Middelburg ligt op spuugafstand van het station hoor.
    Dat je het maar even weet ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Sofie, dat weet ik. Maar Enschede ligt niet op spuugafstand van m'n hotel in Vlissingen. En het wordt een ritje met de auto dit keer! Misschien tot ziens.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...