Doorgaan naar hoofdcontent

Kunstverlangen


U kent ze vast nog wel, de heren van muziektheatergezelschap #RoodVerlangen. Die heren - Auke Reuvers en Nico-Jan Beckers - die al zoveel theatervoorstellingen hebben gemaakt, die al zoveel verschillende verhalen met hun klarinet en accordeon hebben verteld. En die ooit vijf schooljaren als huisgezelschap van Bibliotheek Hengelo op bijna alle basisscholen voor alle groepen voorstellingen hebben gespeeld binnen het taalbevorderingsproject Toon je Taal!

Goed, die heren dus. Die spelen nog steeds. Niet alleen met Laurens ten Den en Mareen Hoek overal in Nederland. Maar tegenwoordig ook met Jan-Christoph Tonigs en Cornelia Kupferschmid over de grens in Duitsland. In hun laatste project zijn ze zelfs onderdeel van een toneelgezelschap, dat zowel in Duitsland als in Nederland een voorstelling speelt over een verwaarloosd en vergeten Hotel met een bijzondere geschiedenis.

En omdat deze heren al zo lang zo veelzijdig en succesvol zijn, is Rood Verlangen nu genomineerd voor de Kunstploeg 2012. Wanneer de winnaar bekend wordt gemaakt weet ik niet precies, maar ik weet wel dat die winnaar wordt bepaald door de kijker. En dat bent u!

Eindig (of begin) het jaar dus met het tonen van uw waardering voor de Kunsten in het algemeen en de prestaties van Rood Verlangen in het bijzonder. Gewoon even stemmen, kleine moeite. Eerst zien? Boek dan nu nog kaarten voor hun voorstellingen tijdens het Internationaal Kamermuziekfestival Utrecht van Janine Jansen. Dan weet u het zeker.

Succes!

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...