Doorgaan naar hoofdcontent

Yoga op straat


Wel eens gehoord van wildbreien? Die fleurige rage, die het straatbeeld hier en daar verandert in wollige vrolijkheid? Nou, in Londen had kunstenaar Slinkachu een soortgelijke vrolijkheid. Alleen liet hij zich inspireren door kleine mensjes. En dat bracht een Berlijnse yogadocent weer op het idee zijn ruige stadswijk Neukölln te versieren met zelfgemaakte kleine yogi's. Wij zouden dat in Nederland zoiets noemen als eh... creatief met kurk! Maar zeg nu zelf, ze zijn toch echt heel lief?!


Josef Foos noemt het zelf Street-yoga. Ik noem het Briljant. Het blijkt ook echt te werken. Wie de mannetjes eenmaal heeft ontdekt, begint ze te zoeken. En dan vind je er inmiddels al heel veel. Je kijkt dus anders om je heen en loopt voorzichtiger door de drukte. Spontane mindfullness, acuut bewust leven. Hoe yogi kun je zijn. En dat in hartje Berlijn!


Nou ben ik zelf niet zo creabea. En wijn koop ik alleen nog maar met draaidop. Als er al wijn gedronken wordt. Aan mij gaat dus helaas een straat-yogi verloren. Maar ik moet zeggen, het lijkt me wel een enorme boost geven als ik 's morgens, na m'n zonnegroetjes en yogi-pap, naar het station race voor weer een dag werkstress en ik kom onderweg dit soort lieve Tadasana's en Trikonasana's tegen.


Nee beter nog, ik kom ze tegen ná die lekkere werkchaos, als ik me - altijd een tred langzamer - weer huiswaarts begeef. En dan opgewacht worden door zo'n krachtige Virabhadrasana. Ja, dan voel ik me vast ineens weer een stuk beter!

Dus, wie durft. Gaan we samen het straatbeeld onopvallend voorzien van wat yogi-energy?
Ja, goed plan, daar moet op gedronken worden!

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...