Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Die spreekt me aan. Toen ik meedeed merkte ik wel meteen dat ik te weinig heb geslapen vannacht. Toen dacht ik inderdaad wel even 'mmmm'. Dank je!
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan @! Waar een momentje al niet goed voor kan zijn :-)
BeantwoordenVerwijderenDie ga ik onthouden.
BeantwoordenVerwijderenVooral nu ik weet dat ik niet eerst mijn benen in een knoop hoef te leggen ;-)
@Sofie: Ach joh, je benen in de knoop leggen is toch echt zóo 2008 ;-)
BeantwoordenVerwijderen