Eerlijk, ik ben er wel klaar mee. Met dat nieuwe pinnen. En ik snap het ook niet. Al die mensen die mijn pin volgen en hun eigen pin toevoegen. Alsof we echt álles met elkaar moeten delen. Het enige dat het me tot nu toe oplevert is... hoe zal ik het zeggen. Het woord tsunami is al lang geleden gekaapt. Lawine is op dit moment ook niet zo gepast. Dus laat ik zeggen dat het me tot nu toe enkel een stortvloed van emails oplevert. Je kunt die goedbedoelde attendering vast uitzetten, maar ja, het heeft me nog steeds niet kunnen verleiden tot zelf pinnen. Ik kan er dus maar net zo goed helemaal mee stoppen. Vandaar. Hoe het begon Een paar maanden geleden gaf ik mezelf de gezellige opdracht om eens een moodboard te maken. Lekker plaatjes zoeken bij wie ik ben, wat ik wil zijn, welke richting ik uit wil, hoe ik de wereld voor me zie. Je snapt wel. Iemand wees me op Pinterest , om dat lekker gezellig online te doen, dat plaatjes zoeken. Zelfs voor rondsnuffelen moet je een account aanmake...