Doorgaan naar hoofdcontent

Stoet



Voorop kom ik. Mijn laarzen aan. De kleren van
een generaal. De glimlach uit een stripverhaal.
Met veren op mijn brede hoed stap ik de wereld
tegemoet. Ik kijk voortdurend om. Dat er iets
schort, merkt niemand op. Dat is juist wat er
scheelt. Op mij wordt niet gelet. Wel op wat
volgt. De wagens en de wimpels. Wat komt
lijkt altijd leuker. Het vuurwerk, de fanfare.
De kop verliest het van de staart. Terwijl ik
net zou denken: na het gekwispel is het straks
alweer voorbij. Verlang naar alles. Begin met mij.


Door: Bart Moeyaert
Uit: Maanbundel 2011/2012
Bij: De gelaarsde kat
Foto

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...