Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf rieten en een droom

Met regelmaat zie ik een mooi filmpje van TED verschijnen op de verschillende bibliobloggen die ik volg. Over nieuwe technologieën, ontwikkelingen rondom informatie of sociale media, bijzondere wereldbeelden of gewoon omdat iemand iets interessants te vertellen heeft. Scribbles bleef daarin tot nu toe achter.

Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje onderuit.



Klik hier voor de volledige toelichting op TEDxAmsterdam.

Ondertussen timmerde Calefax het afgelopen jaar behoorlijk aan de weg vanwege hun 25-jarig jubileum. Was het flitsoptreden bij De Wereld Draait Door al opmerkelijk, het echte hoogtepunt was natuurlijk hun bijdrage aan het Prinsengrachtconcert afgelopen zomer (Gershwin's I got rhythm met pianist Jean-Yves Thibaudet). En hopelijk gaan er nog veel meer mooie concerten volgen, want die zijn sowieso altijd een feestje. Dus komen ze bij u in de buurt, ik zou zeggen: Gaan!

Gefeliciteerd jongens!

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...