Doorgaan naar hoofdcontent

Levenslied

Plaat draait, rond en rond.
Arm daalt, naald zoekt groef.
Muziek klinkt, kleuren mengen.

Na de laatste tonen tilt arm zich op,
trekt zich terug en daalt weer neer.
Naald zoekt groef.
Zelfde ronde, nieuwe kansen.

Soms blijft naald hangen,
zit er een gat in de weg,
heeft arm een zetje nodig,
waarna de muziek hervat.

Rond en rond.

Alleen het wisselen van de plaat
doet een ander lied klinken.
Om het draaien te stoppen
shut power off.

Astrid


Foto

Reacties

  1. Just keep on turnin' and change your tune ;-) dank

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    Het leven is gewoon krktk
    krktk krktk
    gewoon te mooi om in een groef te laten hangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi, mooi!

    Ik zie als metafoor voor het levenslied graag een labyrinth. Als je daar doorheen loopt lijkt het of je op dezelfde plekken terecht komt, maar dat is niet zo! Je bent een ronde verder op weg naar de kern (of de uitgang zo je wilt :-)) Vind ik wel een troostrijke gedachte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Marina: Ja, die is ook mooi! Maar ik vind mezelf vooral soms net een ouwe grammofoon, vandaar deze vergelijking.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...