Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Een heel eigentijds kerstverhaal, ik had 10 jaar geleden nog niet kunnen bedenken dat het verhaal anno 2010 zo ingevuld zou worden. Ik realiseer me nu wat voor invloed internettoepassingen op het dagelijkse leven heeft; stof om tijdens de komende dagen eens over na te denken.
BeantwoordenVerwijderen@Hendrika: Tja, de wereld is in sneltreinvaart veranderd. Dat verandert ook de mens, maar hopelijk niet ons vermogen om na te denken!
BeantwoordenVerwijderenEn of je dan (alleen maar) moet nadenken over de invloed van internettoepassingen, ik weet het niet. Hoe dan ook: fijne feestdagen!
BeantwoordenVerwijderen@AvA: nee hoor, je mag er ook gewoon dom je voordeel mee doen, of er niks mee doen, of ervan genieten. Fijne feestdagen!
BeantwoordenVerwijderen