Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
:~)).
BeantwoordenVerwijderenIk kom op dit blog via 'Mijns inziens' (en ik volg jullie bieblog). Ik zal je in m'n reader zetten, want ik zie hier mooie dingen voorbijkomen (een beetje te veel om allemaal retro te lezen)!
Ha Hendrika, wat leuk dat je blijft. Alles teruglezen gaat wat ver ja, dat zal ik je niet aandoen ;-) Rechts staan wel de meest geblogde thema's. Surf daar maar eens doorheen als je een beeld wilt krijgen wat hoe en waarover ik schrijf. Tot een volgende keer!
BeantwoordenVerwijderen