In zo'n geval regel je natuurlijk ook dat iemand die 2.0-monumenten onderhoudt. Voor de meesten van ons zal dit afscheid echter wat onverwachter komen. Webgrrl gaf in haar posts een mooi inkijkje in wat dit soort profielsites zelf geregeld hebben of aan diensten aanbieden op dit gebied. Maar zij riep natuurlijk ook op om na te denken over je eigen digitale testament: wat wil ik zelf dat er met mijn 'digitale erfenis' gebeurt na mijn overlijden en hoe ga ik dat regelen.
Is het antwoord op die eerste vraag al best lastig (wat wil ik wel en niet bewaren en voor hoe lang, en zouden vrienden het fijn vinden om mijn profielen nog te bezoeken of er berichten achter te laten?), nog ingewikkelder wordt het om mijn nabestaanden zo te instrueren dat ze weten wat ze moeten doen. Niet in de laatste plaats omdat die nabestaanden (nog) helemaal niet zo thuis zijn in al dit soort profielgedoe. Dat vraagt bijna om een Delete een account voor dummies!
Maar je moet ergens beginnen en de vakantie is daar toch een mooi moment voor. Bij de start van 23dingen had ik al zo'n voorgevoel dat ik wel wat accounts zou gaan openen en dat het handig zou zijn daar een lijstje van te maken. Dat lijstje met inloggegevens is ruim twee jaar later al vier pagina's lang. Ik weet dat er voor dit soort accountlijstjes ook weer online tools beschikbaar zijn, maar voor nu (en voor mijn nabestaanden) is een worddocument wel net zo prettig.
Dat iemand nu kan inloggen is goed om te weten, maar dan moet hij wel weten waar hij moet zijn. Voor een echte dummie is een simpele vermelding van LinkedIn, Box.net of Slide niet voldoende. Gelukkig zie ik daar wel weer een kans voor Delicious. Alle sites waar ik een account heb, staan nu bij elkaar onder de tag account en zijn in sommige gevallen zelfs gemarked als Private. Dat beperkt mijn nabestaanden-instructie tot een uitleg van Delicious. Dat het opzeggen van een account vervolgens nog lang niet zo eenvoudig is, heb ik zelf al aan den lijve ondervonden. Bij het opschonen van m'n lijst heb ik het voor elkaar gekregen om een account op te zeggen zonder dat het daarbij behorende product 'vanzelf' verdwijnt. Zo kan het gebeuren dat er nog altijd wel een Dipity Tijdlijn van mij bestaat, maar ik er nu niet meer in kom om die te verwijderen. Dummie...
Kortom, ik ben al een eindje op weg om datgene voor te bereiden waarover we liever niet nadenken. Al m'n accounts zijn weer geactualiseerd, staan keurig bij elkaar in een opgeschoonde delicious en zijn toegankelijk voor wie er in mag. Welke sites direct opgezegd mogen worden, is nog wel snel op papier te zetten. Maar wat te doen met m'n weblog bijvoorbeeld? En zouden mensen het echt prettig vinden nog eens op Hyves of Twitter te komen buurten? Wil ik ze die kans eigenlijk wel geven of moet ik dat maar aan de nabestaanden overlaten? Toch lastig.
Maar iets zegt me dat ik vast niet de enige ben die dit allemaal nog niet heeft geregeld.
Het staat nog op de actielijst inderdaad. Ik schrijf maar gewoon een briefje waarop ik de varianten van mijn wachtwoorden benoem, en hoe ik die in de loop van de tijd steeds aanpas. Dan komt het vast ook wel goed. Maar voor mij hoeft er niet per se iets weg geloof ik. Gestolde herinneringen hebben ook wel iets.
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenOok met non-digitale herinneringen is dat een probleem natuurlijk. Als je je partner/zus/vriend of wie dan ook wilt vertellen wat er met je brieven, dagboeken, verzamelingen moet gebeuren moet je die persoon ook steeds updaten. En die persoon kan eerder van de aardbol verdwijnen dan jij. En die persoon kan zich wel niks van jouw verzoeken en instructies aantrekken, vraag maar aan Kafka.
Desalniettemin: wel het overdenken waard.
PS De verificatie is toepasselijk: runfate
Je bent al verder dan ik! Ik roep op tot nadenken en ga zelf weer over tot de orde van de dag! ;-) Het zit wel in mijn hoofd, maar hét moment moet nog even komen dat ik er echt mee aan de slag ga. Het wordt wel meer dan alleen een briefje met wachtwoorden, alhoewel dat alvast een goed begin is ;-)
BeantwoordenVerwijderen@Edwin: Ja, zo kan het ook!
BeantwoordenVerwijderen@AvA: Helemaal waar. En ook voor mijn offline leven zou ik die dingen beter moeten gaan regelen. Alleen heb ik geen brieven en dagboeken meer, dat scheelt. Dat je nabestaanden vervolgens je wensen inwilligen, tja dat is toch wel iets waar ik dan maar vanuit ga. Dat het anders kan bewijst de geschiedenis inderdaad, helaas. Na het lezen van m'n post merkte m'n vriend trouwens wel op dat het hem verstandig leek als ik na hem kwam te overlijden. De schat.
@Natalie: Nou, ik ben ook nog niet klaar hoor ;-) Eigenlijk begint het lastigste nu pas: wat moet er precies mee gebeuren en hoe leg ik dat uit. Ik heb nog een week vakantie, moet lukken!
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenWellicht kan je kijken of ziggur.me wat voor je kan betekenen. Kan er weer iets van je actielijstje!
@Tamara: hé, dat is helemaal zo gek nog niet. Ik ga er eens rondneuzen, bedankt.
BeantwoordenVerwijderen