Doorgaan naar hoofdcontent

Op wereldreis naar de Wadden


Mijn zomervakantie speelt zich ook dit jaar weer grotendeels rund-um-hause af. Ik zwerf dan misschien graag door steden als Berlijn en Antwerpen en zoek in de herfst trouw de heuvels van Zuid-Limburg op, in de zomer is me dat allemaal te warm of te druk. En ik moet nog iets anders bekennen: ik kom echt nergens zo tot rust als rommelend in en om m'n eigen appartement. Betere vakantiehuisjes vind je nergens.

Maar ik heb ook een nieuwe hobby, u weet wel, en ik vond het ook wel eens tijd worden voor een beetje avontuur. Mijn eerste kennismaking met een yoga-retreat was slechts vier dagen kort en een half uurtje rijden ver. Wauw. Nou ja, een mens mag toch voorzichtig beginnen, niet waar? Het heeft me echter wel besmet met een yogavirus, dus ik ben op zoek gegaan naar een iets langere en iets verdere yogavakantie. Om te ontdekken wat dat met m'n lijf en geest doet.

Het voor dit moment perfecte aanbod vond ik bij YogaTerschelling: mooie omgeving, sfeervolle locatie en een strak programma. We worden van 6.30u tot 21.30u vermaakt met Kundalini-, Hatha-, Vinyasa- en partneryoga, pranayama, strandwandelingen, massage en meditatie. Oef. Maar het zwempak en een boek moeten volgens de instructies ook mee en we mogen desgewenst een onderdeel overslaan. Nou, ik wil graag waar voor m'n geld en als ik me er dan toch in stort, dan ook helemaal. Zeg ik nu heel stoer...

We zullen zien. Eerst maar eens die ruim vijf uur durende reis afleggen. 't Is lang geleden dat ik op een echte boot zat en de laatste keer dat ik de Waddenzee zag, was ik vooral bezig met niet uit te glijden in de smurrie. Dit wordt in alle opzichten een heel andere ervaring, zoveel is zeker. Mocht alle feestvreugde toch een beetje uit de hand lopen dan weet ik nu via Festina Lente dat het niemand zal opvallen, want het verschil tussen een yogi en een dronkenlap is slechts marginaal.

Ik zal in ieder geval een keer een ontnuchterend zonnegroetje aan u brengen, opdat u weet dat ik u niet vergeet!

Namasté

Reacties

  1. Fijne vakantie gewenst!
    Ik zeg iedere ochtend "hallo" tegen de zon. Vind-ie ook goed. Wij zijn echt vriendjes, de zon en ik.
    De echte, uitgebreide zonnegroet is me te ingewikkeld. Soms doe ik de verkorte omdat ik dat wel lekker vind voor mijn stijve rugspieren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geniet ervan, wordt vast een bijzondere ervaring!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijne week en vergeet de wodkabom niet! Namasté!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Veel plezier! Een paar weken geleden zag ik voor mijn neus op het strand in Katwijk een soort kringyogatoestand. Prachtig beeld tegen de ondergaande zon. Lijkt me boeiend daar deel van uit te maken, hoewel een week me wel wat lang lijkt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @allen: dankdank, het was fijn, warm en leerzaam!

    @sofie: er zijn tig versies van de zonnegroet. Doe vooral wat jij prettig vindt, desnoods alleen Hallo!

    @edwin: bijzonder, dat was het zeker!

    @festina: wodkabom? Nee, dat is er niet van gekomen. Je fotoserie is nu wel beroemd ;-)

    @henk: mooi, in oktober laat het eiland weer andere geheimen zien. Cranberry's bijvoorbeeld! Fijne week gewenst alvast.

    @jouke: prachtig is het er zeker, eenvoudig doch voedzaam!

    @ava: in zo'n kring hebben wij ook gestaan. 's Ochtends vroeg vlak voor de zee. Een mooie ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn theosofische bijeenkomsten hield rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de ga