Gisteravond was de KRO documentaire Over de streep op tv. Hebt u hem al gezien? Een succesvol Amerikaans concept is door filmmaakster Jessica Villerius voor het eerst naar Nederland gehaald en 'getest' op het Amsterdamse IJburgcollege. 75 scholieren van 15 jaar en de 20 begeleidende volwassen worden verrast door wat ze die dag meemaken. Door wat ze van zichzelf laten zien, maar vooral door wat ze over de ander leren. En daarna zal het nooit meer hetzelfde zijn.
De website bij het programma biedt een mooi overzicht van wat dit concept in deze school teweeg heeft gebracht. En de reacties liegen er niet om:
"Dus minister Rouvoet....werk aan de winkel!"
Ik sluit me daar bij aan. Dit is heftig. Ja, 't is een tikkeltje Amerikaans, maar die jeugd kan dat echt wel aan. En hé, het werkt! Stoere jongen die het droog houdt. Durft ú het aan? Kijk dan zelf maar. Dikke pluim voor de makers en voor iedereen in die gymzaal.
De website bij het programma biedt een mooi overzicht van wat dit concept in deze school teweeg heeft gebracht. En de reacties liegen er niet om:
"Dus minister Rouvoet....werk aan de winkel!"
Ik sluit me daar bij aan. Dit is heftig. Ja, 't is een tikkeltje Amerikaans, maar die jeugd kan dat echt wel aan. En hé, het werkt! Stoere jongen die het droog houdt. Durft ú het aan? Kijk dan zelf maar. Dikke pluim voor de makers en voor iedereen in die gymzaal.
Gezien en heel heftig ja! Had alleen het idee dat ik het al eens eerder gezien had... gek he.
BeantwoordenVerwijderenWat ik mij wel afvroeg; zou het op elke middelbare school in NL zo'n impact hebben?
@Natalie: Misschien heb je een Amerikaanse versie gezien? We zien natuurlijk een compilatie van alle impact, dat maakt het des te heftiger, maar ik denk toch dat het overal wel binnenkomt. De problematieken en emoties waarover het gaat, zijn universeel. En iedereen heeft een verhaal. Het proberen waard, wat mij betreft!
BeantwoordenVerwijderen@Natalie
BeantwoordenVerwijderenHet staat mij -zeer vaag- bij dat in de film Freedom Writers, over een idealistische lerares, hetzelfde concept voorkomt. Misschien heb je die gezien?
@Astrid
Heb jij geen twijfels over het feit dat men dit op de tv vertoont? Ik heb niet gekeken, dus echt oordelen kan ik niet, maar i.h.a. vind ik dat je mensen niet aan 'het volk' moet vertonen in hun verdriet (en kinderen al helemaal niet). Daarmee wil ik niet zeggen dat de methode niet goed is of niet goed werkt, maar hij zou ook zónder camera's kunnen werken. Dat zou ik veel fatsoenlijker vinden.
@Schrijver: Tja, daar zit wel wat in natuurlijk. Ik vroeg me tijdens het kijken inderdaad af hoe ik het zou vinden als ik zelf zo gefilmd werd. Toch is het, om een statement te maken en om aan andere scholen (en de politiek) te laten zien wat het is en hoe het werkt, wel nodig ben ik bang.
BeantwoordenVerwijderenKortom; je moet als documentairemaker inderdaad zorgvuldige afwegingen maken, maar ik ben wel blij dat deze film er is.
Ik vind i.h.a. dat op de tv mensen veel te vaak 'te kijk' gezet worden, voor mij een van de redenen om geen tv meer te kijken. Ook al geven mensen zelf toestemming, ik blijf het onneschaamd vinden van de makers van dergelijke reportages. In het geval van deze school vraag ik me trouwens af of al die kinderen toestemming gegeven hebben voor vertoning.
BeantwoordenVerwijderenJe zou bij zo'n film toch ook nog kunnen besluiten hem alleen te laten zien aan docenten op een cursus o.i.d.? Waarom moet de bakker op de hoek weten dat jij op school gepest wordt?
@Schrijver: Hmm, misschien moet je dan de film toch eerst even kijken. Ondanks dat je wat betreft privacy gelijk hebt, is het wel integer gedaan. En ik heb geen idee hoe het in dit geval met de toestemming zit. Maar de school was in ieder geval van het doel op de hoogte.
BeantwoordenVerwijderenTja, dat zal afhangen van wat je integer vindt lijkt mij. Ik vind mensen in hun emoties aan de hele wereld laten zien eigenlijk nooit integer.
BeantwoordenVerwijderenDe docenten wisten het van tevoren, de kinderen pas op het moment zelf, dat alleen vind ik al oneerlijk. Maar ja, wie ben ik nietwaar. Als ik de reportage nog bekijk zal ik je laten weten wat ik er van vond.
OK, ik heb de film bekeken. Mijn mening, die natuurlijk aanvankelijk vooral een vooroordeel was omdat hij slechts gebaseerd was op een vermoeden, is niet veranderd, integendeel. Ik vond het pure manipulatie en iets wat je kinderen van die leeftijd niet zou mogen aandoen en zéker iets wat je niet zou horen uit te zenden.
BeantwoordenVerwijderenEen meisje voor de tv laten vertellen dat haar stiefmoeder haar stiefzusje heeft vermoord, hoe dúrf je zoiets. En dan ook nog beelden uit het journaal (o.i.d.) erachter plakken. Alsof dat ook maar íets toevoegt of iemand zou kunnen helpen.
@schrijver: Goed dat je hebt gekeken om je mening te toetsen. Ik heb het anders ervaren, niets menselijks is ons vreemd. Dat ze emotioneel ver durven te gaan in dit concept en dat er natuurlijk met regie en montage een 'verknipt' beeld van de dag is gegeven zal best, maar ik vind de door jou genoemde manipulatie te ver gaan. Blijft volgens mij wel overeind staan dat we allebei niet weten wat er precies op het gebied van 'toestemming' is afgesproken met zowel de directie als de scholieren.
BeantwoordenVerwijderen@schrijverdezes: Goed om te zien dat je je aanvankelijke vooroordeel hebt getoetst aan de documentaire. Interessante reactie ook die je geeft nu je de film hebt gezin. Waar precies gaat het verhaal voor jou over de streep (?!). Het lijkt wel of het iets te dicht bij jouw eigen leven komt. Ik heb de documentaire niet met droge ogen kunnen bekijken en ik was m.n. zeer aangedaan door het leed dat al deze pubers in hun jonge leven al hebben mogen meemaken. Natuurlijk is de moord op je stiefzusje heel heftig (voor ons als buitenstanders) maar ik denk dat de leerlingen allemaal zo hun lasten wel hebben meegedragen. Prachtig toch om te zien hoe pubers tot andere gedachten kunnen komen over hun gedrag, hoe ze rechtstreeks hun excuses kunnen aanbieden aan de 'slachtoffers'. Ik ben er vast van overtuigd dat de getoonde aanpak een positief effect heeft op zowel de puber van 15, 16 jaar alsook op zijn of haar hele verdere leven. Hulde aan eenieder die aan de documentaire meewerkte en het lef had toestemming te geven voor de uitzending. Want ook voor dat lef moesten de meesten een streep over. Schrijverdezes, ik daag je uit om dergelijk lef ook eens te tonen. Thuis, op je werk, in de trein, bij de supermarkt. Doen!
BeantwoordenVerwijderen@OBB (hvs),
BeantwoordenVerwijderenNee, het was geen kwestie van te dichtbij komen, al vond ik het zeker aangrijpend. Maar moet alles wat aangrijpend is ook op tv vertoond worden? Mij lijkt van niet. Het verhaal ging voor mij over de streep/schreef toen dat aardige en dappere meisje zei 'mijn zusje is overleden' en de interviewster leek door te vragen (al zag je dat niet) tot het woord 'gewurgd' (of 'vermoord', dat weet ik niet meer) viel, en toen daarna een stukje journaal getoond werd. Maar nee, eigenlijk ging het al eerder over de schreef: toen dat meisje dat zoveel had meegemaakt in beeld werd gebracht, duidelijk met als enige reden dát ze dit had meegmaakt. Waarom moet 'heel Nederland' haar herkennen en denken: hé, dat is dat meisje met het vermoorde stiefzusje?
Natúúrlijk hebben 15-jarigen allerlei problemen en emoties. Ik ben (lang geleden) ook 15 geweest en weet het nog goed. En ik heb kinderen die 15 zijn geweest. Als ze op het IJburgcollege hadden gezeten zou ik ze er na het zien van deze reportage graag hebben afgehaald. Deze film gaat voor mijn gevoel niet in de eerste plaats over het helpen van kinderen of het oplossen van problemen, maar vooral om kijkcijfers. Emoties scoren nu eenmaal.
Het is niet alleen deze reportage die ik veel te privé voor uitzending vind, maar er zijn veel meer tv-programma's waarin mensen naar mijn idee 'te kijk' worden gezet: met hun relatieproblemen, in hun problemen met opvoeding, in hun eenzaamheid, met hun eetproblemen, in hun wanhoop, in het ziekenhuis, op hun sterfbed.
Ik vind dat altijd onbeschaamd en kijk daarom nauwelijks tv meer. (Ik keek naar deze reportage omdat Astrid erover schreef.)
Dat het filmen van het jongetje van het vliegtuigongeluk opeens nationale verontwaardiging opriep vind ik dan ook nogal schijnheilig.
Maar ik besef terdege dat ik niet de norm ben.
Waar staat OBB (hvs) voor?
@OBB(hvs)
BeantwoordenVerwijderenWat weet jij eigenlijk van het lef dat ik al dan niet vertoon? Het komt niet op tv, dat geef ik toe, maar dat zegt toch nog niet álles ;-)
@OBB(hsv) en schrijver: Ik ben het in grote lijnen met OBB eens wat betreft de intenties van de film, maar vind het wat ver gaan om vervolgens iemand, die een andere mening heeft en die ik niet of nauwelijks ken, uit te dagen tot iets waarvan ik niet weet in hoeverre die persoon dat wel of niet al doet.
BeantwoordenVerwijderenIk vind net als Schrijverdezes dat het publiekelijk vertoon van emoties op tv soms echt ver over de schreef gaat. Dan denk ik vooral aan spelletjes en emo-tv, die er puur op gericht zijn om mensen op die manier in beeld te brengen. Soms zie je zelfs dingen waarvan ik vind dat je die mensen moet beschermen tegen zichzelf.
Daar tegenover staan documentaires en films die met een andere intentie zijn gemaakt, die een andere boodschap overbrengen en die duidelijk een andere kwaliteit laten zien. Daar vind ik zoiets als 'integer' beter bij passen. Deze film valt voor mij in die categorie.
Ik kijk erg weinig tv en weet daarom ook niet veel van emo-tv, maar deze reportage leek mij daar een voorbeeld van. Dat er verschillend over gedacht wordt is me inmiddels duidelijk. Dat vond ik wel leerzaam.
BeantwoordenVerwijderenOmdat ik, net als de 'schrijverdezes' (sdz) niet bijster veel TV kijk, heb ik pas een paar dagen geleden op 'Uitzending gemist' de documentaire 'over de streep' gezien.
BeantwoordenVerwijderenVond het, als werkende in het onderwijs, een fantastische uitzending en vele van mijn collega's met mij.
De samengeknepen billenreactie van 'sdz' vond ik helaas voornamelijk over haar eigen beperkte wereldbeeld gaan, wat al bleek uit het gegeven dat ze al driemaal een reactie had geplaatst voordat ze zelfs maar de moeite had genomen de uitzending te bekijken.
Daarbij kan iets moeilijk 'onbeschaamd' zijn als de deelnemers aan een dergelijke belevenis zelf toestemming krijgen, er is dan hoogstens sprake van een plaatsvervangend gevoel, wat, wederom, meer gestoeld lijkt te zijn in de benepenheid van 'dsz' dan in de realiteit.
Want daar ging de documentaire over, het is fijn voor 'dsz' dat ze zelf goede herinneringen heeft aan haar schooltijd, maar ze gaat hierbij volledig voorbij aan het feit dat er ontzettend veel kinderen zijn die in het onderwijs buiten de boot vallen, om wat voor reden dan ook.
Talloze jongeren die kampen met gevoelens, problemen, geweld en onverwerkte issues en het enige wat 'dsz' hiertegen in het geweer brengt is de gemeenplaats dat het 'de bakker op de hoek niets aangaat of je gepest wordt'.
Om dit programma vervolgens op een lijn te plaatsen met 'real life docu's' over mensen op de eerste hulp, 'all you need is love' of ieder ander amusementsprogramma is veelzeggend.
Er is maar 1 soort 'kijken' verkeerd, en dat is 'wegkijken'.
@Anoniem: Mooi om te zien dat deze docu nog altijd een gevoelige snaar raakt. Hopelijk kan het zelfs nog een vervolg krijgen in uw eigen onderwijsveld, uw enthousiasme over het concept zou daar zeker aan kunnen bijdragen.
BeantwoordenVerwijderenIk zou Schrijverdezes zeker niet generaliserend willen plaatsen in het hokje 'wegkijkers'. Meningen verschillen, ook (of zeker) waar het kunst betreft. En deze kunstzinnige docu bevat veel aspecten waar je een verschil van mening over kunt hebben, los van of je daarmee de realiteit geweld aan doet.
Met groet,
Astrid
@ Anoniem,
BeantwoordenVerwijderenDaar keek ik toch even van op, dat ik het over goede herinneringen aan mijn schooltijd zou hebben gehad. Maar ik kon het nergens vinden.
'De bakker op de hoek' is inderdaad een cliché, daar heb je volkomen gelijk in.
Groet, schrvrdzs
@schrijver: welkom terug! (voor heel even dan) ;-)
BeantwoordenVerwijderenOok wie v/h is leest nog wel eens wat. Anders krijg je zo'n beperkt wereldbeeld hè ;-)
BeantwoordenVerwijderenTouché ;-)
BeantwoordenVerwijderenV/h schrijverdezens' mening wordt nu maande later nog eens onderbouwd door een column uit de Trouw. http://www.trouw.nl/tr/nl/4520/Commentaar/article/detail/2823480/2011/07/30/Leerlingen-met-echte-problemen-hebben-goede-mentor-nodig-geen-camera-s.dhtml
BeantwoordenVerwijderenVolkomen terecht. Programma's als dit zijn tenenkrommemd.
Gr. Vincent Rotermundt
@Vincent: Ik weet eigenlijk net zo min of de verwachtte gevolgen die in het artikel aangehaald worden waar zijn als dat de 'gefilmde' successen waar zijn. Een goede mentor (of andersoortige begeleiding) lijkt me sowieso een goede optie. Mogelijk dat een ervaring als 'over de streep' jongeren ook over de streep kan trekken om die hulp op te zoeken.
BeantwoordenVerwijderen