Doorgaan naar hoofdcontent

Laat me

Oké, het loopt hier dus een beetje over. Geeft niet, komt wel weer goed, maar m'n blogtempo moet echt even omlaag. Om te beginnen door een weekendje uit in de bossen, omringd door familie en kleine nichtjes, met onder andere een bezoekje aan het Dolfinarium. Dat doet me denken aan wat ik pas schreef, over spelen, meer verwonderen en kijken naar kinderen. Ik zie het dus maar als een eerste oefening!

Wat me het idee gaf u de komende dagen te vermaken met een opname van Shaffie's Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Leuke titel, maar nee, die song past me toch niet zo goed. Voor nu voel ik me beter bij deze, mooi eenvoudig uitgevoerd door Wende, die me wel vaker kippenvel bezorgt.

Op het Grote Laten...

Reacties

  1. Veel plezier gewenst met bijtanken in de bossen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn weekend gewenst Scribbles en laat dat kind in je maar eens lekker vrij.
    Dus lekker spelen als je daar zin in hebt en een dutje als je bijna instort.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy en sofie: Dank, het was lente-achtig warm en ontspannend.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En lekker uitgerust?
    Inderdaad geweldige uitvoering, goede match met metropool orkest. Opnames waren in Theaterhotel in Almelo, heb het live mee mogen maken, net als hun gezamenlijk optreden op de uitmarkt in datzelfde jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat had je dan mooi voor elkaar Wout! Het waren vast mooie sfeervolle concerten. Mij raakt het in ieder geval.
    En nee, ben nog niet helemaal uitgerust ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...