Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...
Uiteindelijk valt het best mee hoor...;) Ervaringsdeskundige...
BeantwoordenVerwijderenWacht maar tot je 50 bent, dan heb je heimwee! En snapte je jezelf vorig jaar nog wel dan?
BeantwoordenVerwijderenAi! En ik was nog wel zo hoopvol gestemd...
BeantwoordenVerwijderenLeuk toch, Astrid, dat je jezelf nog eens kunt verrassen?
BeantwoordenVerwijderen@harmjob: dank, dat geeft hoop!
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: touché, om eerlijk te zijn snap ik er al 40 jaar niks van ;-)
@eck: sorry, ik weet het goed te verbergen hè.
@ava: verrassen, dat is een mooi uitdaging voor de volgende 40 jaar :-) dank
40 zijn is zó 20e eeuw ;-)
BeantwoordenVerwijderen@eazy: :-D
BeantwoordenVerwijderen