Astrids Scribbles

is 21 centimeter hoog en 2464 pagina's dik het verbergt 9 werelden en ontelbaar veel ideeën 136 pagina's per dag 1 uitdaging dan is er ook nog zoveel om over te schrijven en zoveel leuks om te doen of te laten en ik maar denken dat ik in de vakantie niet meer zoveel hoef na te denken over wat er allemaal moet en kan laat ik beginnen met stoppen te leven in werkwoorden namasté

Bijna een jaar geleden schreef ik over de Brits-Indiase Sheena Matheiken . Zij was begonnen aan een 365dagen-project: elke dag hetzelfde jurkje, maar elke dag anders gedragen en 'versierd'. De opbrengsten van donaties en de verkoop van alle accessoires zouden ten goede komen aan kinderen in India die geen geld hebben om naar school te gaan. Sindsdien heeft een link naar haar site - waar haar dagelijkse outfit te volgen was - als RSS op mijn blog gestaan. Heeft u ze gevolg? Nou, ik wel! Ik heb echt alles voorbij zien komen: de seizoenen natuurlijk, een enkele vakantie, een trip naar India om te kijken hoe het met de kinderen en de scholen gaat, actualiteiten rondom artiesten en vrienden, fashionweeks en zelfs de aswolk van de IJslandse vulkaan. Verschillende ontwerpers hebben speciaal dingen voor haar gemaakt, daarover schreef ze bij elke dag een korte toelichting. Vandaag staat één van mijn favoriete schilders centraal: René Magritte . Leuk gedaan en bedankt, Sheena. Inm...

De NPS zendt vanaf 28 april op Nederland 2 Benali in Boeken uit, een nieuw boekenprogramma gepresenteerd door schrijver Abdelkader Benali. In zes delen gaat Benali op zoek naar de literaire hartslag van zes steden. Hij ontmoet de meest uiteenlopende schrijvers, waardoor een uniek beeld ontstaat van Antwerpen, Groningen, Den Haag, Nijmegen, Amsterdam en Utrecht. In Antwerpen sprak Abdelkader Benali onder anderen met Bart Moeyaert . Het hele fragment is hier als preview te zien. Het derde stadsgedicht, 'Vrouw en kind', schreef Bart naar aanleiding van de tragische gebeurtenissen die zich op de middag van 11 mei 2006 in het centrum van Antwerpen voordeden. De achttienjarige Hans Van Themsche trok met een geweer de straat op, schoot een Turkse vrouw neer, en doodde Oulemata N'Doyie, een Afrikaanse au-pair, en Luna, het tweejarige Vlaamse meisje waar de vrouw voor zorgde. Het gedicht werd op 13 mei 2006 door Gazet van Antwerpen en De Standaard gepubliceerd. VROUW EN KI...

Oké, het loopt hier dus een beetje over. Geeft niet, komt wel weer goed, maar m'n blogtempo moet echt even omlaag. Om te beginnen door een weekendje uit in de bossen, omringd door familie en kleine nichtjes, met onder andere een bezoekje aan het Dolfinarium. Dat doet me denken aan wat ik pas schreef , over spelen, meer verwonderen en kijken naar kinderen. Ik zie het dus maar als een eerste oefening! Wat me het idee gaf u de komende dagen te vermaken met een opname van Shaffie's Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder . Leuke titel, maar nee, die song past me toch niet zo goed. Voor nu voel ik me beter bij deze, mooi eenvoudig uitgevoerd door Wende, die me wel vaker kippenvel bezorgt. Op het Grote Laten...

Voordat alles echt uit de hand loopt! Tot later.

Vandaag een kijktip op basis van een aanstekelijk artikeltje in m’n trouwe VPRO-gids . Donderdag 15 april toont Holland Doc de film Met nieuwe ogen van Tamara Miranda . Een spoedcursus verwondering, die ons leert te kijken alsof het voor het eerst is. Ontstaan doordat de filmmaakster geïnspireerd raakte door de verwondering van haar peuterzoon. Angela van der Elst noemt in haar artikel de tips die in de film voorbij komen. Wat mij natuurlijk inspireert tot een kleine analyse van mijn eigen ‘verwonder-factor’. Tip 1: Neem een kind Kinderen leren je weer te kijken zonder oordeel en de wereld tegemoet te treden als een ontdekkingsreiziger. Zij ervaren via alle zintuigen hoe wonderbaarlijk alles in elkaar zit. Oei, hier scoor ik een dikke nul. Dat kinderhoofdstuk heb ik overgeslagen en volgens mij was dat beter voor zowel moeder als ongeboren kind. Maar Tamara biedt hoop: een kind lenen kan ook. Moet ik toch maar eens een logeerkamer inrichten voor nichtjes en aanverwant grut. Tip ...

Morgen start de Maand van het Vinden . Een intiatief van Infovaardig, Instituut voor Media en Informatievaardigheden . Tijdens de Maand van het Vinden worden er op allerlei plekken in Nederland projecten en festiviteiten georganiseerd rondom het vinden van betrouwbare informatie. Er zijn heel veel instellingen in Nederland die betrouwbare informatie hebben, fysiek, maar zeker ook online. De agenda toont (nog) vooral projecten en festiviteiten in het westen van het land, onder Partners staat (nog) alleen de initiatiefnemer, maar er wordt al wel getwitterd . Grappig, van het Comité van Aanbeveling ken ik drie van de vier mensen. Ja, ik weet het weer. Dit initiatief kwam al eens voorbij tijdens een redactieoverleg van vakblad MediaCoach. Ze doen het volgens mij voor het eerst, deze vindmaand. Het zal even zoeken en wennen zijn, maar wie weet groeit het nog uit tot iets groots en moois. Als je denkt een goed idee te hebben en je hebt de moed om dat idee te verwezenlijken, dan zeg ik: pe...

Excursion into Phylosophie - Edward Hopper (1959) Zeggen ‘ik hou van je’ is veel meer dan een gemoedsuiting in de trant van ‘ik heb kiespijn’. Het is onderdeel van een systeem van beloften en verwachtingen. Wie zijn liefde verklaart, verklaart dat hij zijn gevoel als betrouwbaar beschouwt. Een perfecte liefde met perfect op elkaar afgestemde verwachtingen is dan wel betrouwbaar, maar niet erg prikkelend. Ze schakelt precies die onwaarschijnlijkheid uit die de bekoring uitmaakt. Het romantische idee van liefde als eenheid van gevoel, seksuele begeerte en deugd is daarom altijd teveel gevraagd. En als het moment komt waarop de begeerte slijt, is dat dan enkel een zaak van berekenbare verwachtingsverwachtingen? Of is het omdat onze hersenen verveling vrezen? Juist om die reden, zo schijnt het, houden ze van de liefde. Is liefde dan niet de heel normale onwaarschijnlijkheid in het geluk van de ander je eigen geluk te vinden? Is liefde uiteindelijk ni...

Mijn dag kan niet meer stuk. Vandaag krijg ik dit mailtje. Beste Astrid, Het is geen aprilgrap. Een tijdje geleden nam u deel aan de Broere-wedstrijd op www.bartmoeyaert.com . Door het groot aantal inschrijvingen is er niet één winnaar, maar zijn er drie. En u bent er een van. Het gesigneerde exemplaar van "Broere" komt per post naar u toe. Gefeliciteerd! Kijk, dat zijn nog eens de betere prijzen! Mijn briljante antwoord op de vraag waarom ik de nieuwe Broere zou willen winnen kan en wil ik niet meer herhalen. Dat is iets tussen meneer Moeyaert en mij. Maar u kunt ook zelf een gokje wagen . Dit keer is de bundel Gedichten voor gelukkige mensen te winnen. Scribbles zegt: veel geluk! Illustratie UPDATE 9 april: Het Bewijs!