Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Ze kennen de vakterm niet.
BeantwoordenVerwijderenDat zegt op zich niks.
@JudyElf: Met excuus, mijn blogtitel is inderdaad wat misleidend en ik hem inmiddels de tag Humor toegevoegd.
BeantwoordenVerwijderenJa, de grap zit hem er natuurlijk in dat die grootste gebruiker helemaal niet weet hoe datgene heet dat ze gebruikt. Het geeft mooi aan hoe 'hol' het begrip Web2.0 is en hoe vanzelfsprekend het voor de gebruiker is, die er niet eens een naam voor verwacht.
Dank voor je reactie!