Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
Erg mooi, dit. 6 1/2 minuut is in de digitale wereld een kleine eeuwigheid; ben benieuwd hoeveel er tot het eind hebben gekeken. Ik wel hoor ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ik! En Edwin zeker. Dat is al 3 ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ik, maar ik heb er dan ook tijd voor. En ben dubbelgemotiveerd (papiermaker). Mooie vondst.
BeantwoordenVerwijderenMooi AvA, ik wist niet dat je 'in het papier' zat ;-) Speciaal voor jou dan, dit filmpje!
BeantwoordenVerwijderen