Astrids Scribbles

Met tv-kijken loop ik altijd een beetje achter. Daarom kon het gebeuren dat ik gisteravond pas de aflevering Boeken van 18 oktober zag. Wim Brands gaat in gesprek met Rob Riemen , oprichter van het Nexus Instituut (een platform voor het intellectuele debat), over zijn boek Adel van de geest . Dat was weer even smullen zeg. Riemen schrijft over het verraad der intellectuelen , omdat teveel intellectuelen in zijn ogen zijn gepolitiseerd. Hij opent zijn gedreven én heldere betoog met de schone woorden: In het leven is het Boek, Cultuur, de Adel van de Geest per definitie oneindig belangrijker dan Geld, Macht of Aanzien. Oké, gaan we die kant op, kom maar op dan! Wat volgt is een inspirerend gesprek over datgene waar het in het leven werkelijk om draait, over de crisis in ons beschavingsideaal, over de rol van de intellectuelen, om tot slot uit te komen bij het 'fenomeen Wilders' als resultaat van ons eigen falen. Pijnlijk? Nee hoor, heel logisch als je Riemens gedachtegang volgt...

In april zijn we gestart met een pilotgroep 23onderwijsdingen . Negen mediathecarissen beleefden de cursus op negen verschillende manieren. Voor de zomervakantie ging bijna iedereen over de finish . We hebben er van geleerd. Dat het best veel is, dat je feeling moet hebben met deze manier van leren, dat je redelijk computervaardig moet zijn om alle dingen te kunnen plaatsen en alle oefeningen te kunnen maken. En vooral ook dat er meer fysieke begeleiding gewenst is, als stok achter de deur, als steuntje in de rug. In het augustusnummer van Mediacoach verscheen mijn artikel over deze pilot, met de belangrijkste reacties uit de groep, met wat do's en don't voor bibliotheken en met de vernieuwde werkvorm die we hebben ingevoerd. Volgens mij hebben we zo de startende bibliotheken goede handvatten gegeven en is de cursus hierdoor nog beter geworden. Of dat zo is, ga ik de komende vier maanden ontdekken. Gister was de aftrap van de tweede groep deelnemers. Of eigenlijk ook een beet...

Een jaar geleden in Maastricht gekocht, nu pas gelezen: Eindelijk buiten van de Vlaamse filosofe Ann Meskens . De ondertitel zegt genoeg: filosofische stadswandelingen . Meskens houdt van wandelen, het liefst door de stad, haar stad, Mechelen. De geschiedenis zit vol met filosofen die graag wandelden. Om gedachten op te doen of om ze juist kwijt te raken. De natuur in, weg van het volk of juist door de drukbevolkte straten van de stad, om dicht bij de mensen te zijn. Het levert in alle gevallen dezelfde ervaring op: vanaf de eerste stap stappen ze de oneindige vrijheid van de wandelruimte in. De stadswandelingen van Meskens leveren een aantal filosofische mijmeringen op, omringd door citaten van de grote filosofen. Mijmeringen over het mondige individu & de zwijgende massa, over stad en platteland, over toerisme, over shoppen, over de kracht van herinneringen. De kracht van het boek zit voor mij in het slot. Een aanklacht tegen het oorlogsgeweld via een ode aan het Stabat Mater . ...

Ik weet niet precies waar het 'em in zit, maar als ik het Geuldal in rijd, is het altijd een beetje alsof ik thuis kom. En de beginnende herfst is een prachtig seizoen om van dit schoons te genieten. Dit heuvellandschap is een goed bewaard geheim. Maastricht is voor mij de stad van de bijzondere winkels, de fijne straatjes, de oude panden, de kinderkopjes, het zachte taaltje, de donkere kerken en het met lef chique durven zijn. België is hele andere koek, maar ook Luik is langzaam van een lelijk eendje in een bijna volwassen zwaan veranderd. Al met al is het een heel Duits geörienteerd gebied met veel vakwerkhuisjes en veel Gemütlichkeit. Perfect voor een wandel-winkelcombinatie. Dus er zijn weer heel wat kilometers afgelegd en heel wat verwencalorieën verwerkt. Het gewone leven kan weer beginnen.

De herfstreis naar het zuiden staat weer voor de deur. Al tien jaar traditie . Gaat dat dan nooit vervelen? Dacht het niet. De mooiste natuur en de mooiste stad van ons land binnen handbereik. Dit jaar ga ik de zuivere herfstlucht, de frisse herfstkleuren en -geuren en het lekkere herfsteten vooral gebruiken om weer wat aan te sterken. Dit jaar gaan alle stekkers er echt even uit: Scribbles gaat offline haar eigen accu weer opladen! Voor de thuisblijvers hier een serie foto's van de laatste twee jaar, velen nog niet eerder gepubliceerd. Kunt u zelf zien waarom Epen, Maastricht en het Geuldal nooit vervelen. Tot later.

Ik wist dat ze er mee bezig waren, maar deze week zijn de bibliotheken er officieel over geïnformeerd: Schoolbieb.nl is verrijkt met dossiers bij alle 50 onderwerpen uit de Canon van Nederland . Ter gelegenheid van de Week van de Geschiedenis is er een flinke promotie op gezet. Alles is gemaakt op verzoek van Kunst van Lezen , omdat we als bibliotheken het onderwijs een literaire en informatieve ondersteuning willen én kunnen bieden bij hun verplichting de canonvenster in het curriculum te behandelen. Er zijn dossiers voor leerkrachten en leerlingen van het primair onderwijs en voor docenten en scholieren VMBO 1 en 2 . Elk dossier bevat behalve een korte inleiding op het onderwerp ook een wisselende combinatie van nieuwsberichten, links, artikelen, boeken, lespakketten (lesbrieven, webkwesties, etc.) en filmpjes. Zoals bij alle onderwerpen in Schoolbieb is er rekening gehouden met het niveau van de doelgroep, is het aantal verwijzingen overzichtelijk beperkt en bieden we het dossi...

...maar m'n benen kriebelen zo . Een citaat van een jongetje dat zijn ADHD uitlegt. Ik moet daar vandaag ineens aan denken, want ik heb een soortgelijk gevoel. Ik wil wel bloggen, maar m'n lichaam is zo leeg. Griep. Dat is lang geleden zeg. Ik was alweer vergeten hoe een beetje koorts je helemaal uitschakelt. Zere huid, dikke tong en keel en bij elke stap voelt het alsof iemand een klap op m'n kop geeft. Bah. En ik nog leuk denken dat ik al die vrije tijd mooi kan besteden aan bloggen en lezen enzo. Dacht het niet. Na elke actie is het weer enkele reis bank. Dat strijkgoed lacht me al twee dagen smalend toe. Straks. Al m'n blogenergie is vandaag naar ons Bieblog gegaan. Dus voor nu moet u het even doen met een inspirerend filmje. Iets wat ik straks ook gewoon weer ga doen hoor, trapdansen! En er zit een leuk gedachte-experiment in. Hoe passen we The Fun Theory toe op lezen? Met dank aan Eazy weer.

Zo lang als de bibliotheek bestaat, ontvangen we schoolklassen - neem ik aan - en leren we kinderen informatie te vinden en beoordelen. Vroeger alleen in boeken, nu ook op internet. En die programma's zijn nog lang niet uitontwikkeld. Leerlijnen mediawijsheid schieten als paddestoelen uit de grond, iedereen is op zoek naar nog beter, completer en mediawijzer materiaal. Groepen uit het speciaal onderwijs komen ook wel in de bibliotheek, maar dat is altijd een beetje... nou ja, zoeken. We bieden dezelfde programma's, de leerkracht bepaalt welke groep welk programma aan kan en in overleg passen we vooral de manier van werken aan. Meestal niet de inhoud. Met speciaal onderwijs kan dat nog net. Heel anders wordt het als je met een Cluster 3 school te maken hebt: kinderen met o.a. een verstandelijke beperking. Wat bied je dan? Toch hebben deze kinderen natuurlijk net zo goed recht op het leren omgaan met de computer en internet en hebben juist zij extra bescherming nodig op dat gro...

Houdbaar van 7 t/m 17 oktober! Ook in de boekhandel of bibliotheek bij u in de buurt. En de winnaars is: Peter Verhelst met Het geheim van de keel van de Nachtegaal

Op 23 oktober start editie 2009 van Nederland Leest , met in de hoofdrol het boek Oeroeg van Hella S. Haasse. Ter voorbereiding op dit feestje verscheen vorige week een 'inspiratiefilm' voor bibliotheken. Met ideeën en handvatten over hoe je de campagne bij jouw klanten onder de aandacht brengt en hoe je alle promotiematerialen inzet. Ik weet het niet hoor. We doen als branche op sommige vlakken toch echt wel bijzondere dingen. Maar onszelf in de markt zetten - zelfs binnen onze eigen markt - is nog altijd niet ons sterkste punt. Er borrelt van alles bij me naar boven tijdens dit filmpje, maar inspiratie... nee, dat zit er niet tussen. Toch gaan we er wel weer wat moois van maken dit jaar, hoor. Reken maar!

Ik blogde al eens over een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen, die veel sms-afkortingen gebruiken, een betere leesvaardigheid ontwikkelen. Deze week blogde NRCnext over een hoogleraar, die aantoont dat internet goed is voor je schrijfvaardigheid. Zij noemt drie redenen waarom bloggen, twitteren, sms-en en chatten het schrijven bevordert. Mensen schrijven voor de lol. En iedereen mag meedoen, want je wordt op fora en blogs niet afgerekend op je schrijffouten. Schrijven op het web vereist retorische vaardigheden, want je (wisselende) publiek moet geprikkeld worden. Het nodigt uit tot creativiteit, denk aan twitterhaiku's , 160's , korte-verhalen-wedstrijden of schrijfblogs . Klinkt logisch. Maar de spelling dan? Die bleek niet slechter dan 20 jaar geleden. Sommigen vinden het zelfs heerlijk dat 'op internet het medium van schrift eindelijk uit de klauwen van de schoolmeesters bevrijd wordt. De samenleving laat spelling daar spontaan los.' Ben ik beter gaan schrijven...