Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
Leuk woordgrapje!
BeantwoordenVerwijderenIk zag hem eigenlijk als een dikke Berlijnse duif aan zoals hij daar ligt. Die staan niet voor geluk maar voor vreetzucht en vies-makerij =)
Moest wel even wikipedia-en wat een Bluebird dan weer in het Nederlands is ... wist ook niet dat ze het symbool voor happiness waren ... nou ja mijn katten wisten het wel denk ik :P
Weer wat geleerd.
Die dikke Berlijnse duiven... Ja, die mis ik ook wel!
BeantwoordenVerwijderenIk heb de woordgrap ook pas geleerd in m'n zoektoch naar passende happiness-cartoon. Dus eigenlijk moet ik nog de tag 'leermoment' toevoegen ;-)
Google maar eens op bluebird. Deze is ook lachen.