Doorgaan naar hoofdcontent

Vrije tijd is zó duur


Thuisblijven lekker goedkoop? Mooi niet. Veel vrije tijd, een ontspannen lichaam en een opgeruimd hoofd doen je namelijk al die dingetjes kopen waar je tijdens het 'werkzame leven' niet de moeite voor neemt. En die je ook eigenlijk helemaal niet nodig hebt, maar daar gaat het niet om. Het geeft wel een fris en nieuw gevoel, dat gerommel in huis.

Maar aan alle pret komt een einde. De knip gaat dicht, de agenda weer open. Een vol jaarwerkplan wacht op me. Evenredig aan het opvoeren van m'n leefritme, staat het afnemen van m'n blogfrequentie en leeskilometers, ben ik bang. En begint de zoektocht weer naar die mooie balans. Dit seizoen ga ik 'em vinden, ik voel het!

Reacties

  1. Heel herkenbaar, ik geef tijdens mijn vakantie ook altijd veel te veel geld voor rommel uit, maar het heeft ook iets leuks. En dat met je blogfrequentie zullen we nog zien! =)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach ja, en dan die uitverkoopjes hè ;-)
    Als ik weer gewoon om de dag blog en jij doet er 4 tegelijk in het weekend, win jij het toch echt hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maar kwantiteit staat niet altijd gelijk aan kwaliteit =)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Daarom wissel ik gouden randjes en niemendalletjes gewoon af ;-)
    (of is dat te lastig voor je duits/engels/nederlandse vocabulair!)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...