Doorgaan naar hoofdcontent

De Poken is dood, lang leve...

Ik vond ze best grappig hoor. En heb m'n PandaPoken met veel liefde meegesleurd aan m'n sleutelbos. Maar erg veel medepokers ben ik niet tegengekomen. Ondanks dat we echt ons best hebben gedaan met dit beestje de markt te veroveren.

De druppel kwam toen zich een leuke gelegenheid voordeed en Panda ineens geen licht meer gaf. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn dat apparaten die zelfs batterijen vreten als je ze niet gebruikt. En dan blijk ik diep van binnen ook nog een NinjaPoken te zijn. Sorry jongens, ik doe niet meer mee.

De Poken is dood, lang leve... Twitter!

Reacties

  1. aaah... liep ik dus vóór door achter te lopen..;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb geprobeerd er 1 te bestellen, maar dat wilde maar niet lukken. Gelukkig maar dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy: Nou ja, zó verover je de markt natuurlijk nóóit. Slechte zaak van meneer Poken, maar inderdaad, weinig gemist (behalve een pook met Scribbles natuurlijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volgens mij kun je via @jillesdotcom een batterij scoren om de panda te reanimeren mocht je daar nog heil in zien....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Ayman: Ach, die hebben ze bij de Hema om de hoek ook wel. Maar ik heb dus geen zin om dat elke zoveel te keer te moeten doen, zonder er gebruik van te maken. 't Is goed zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn idee! Aart kreeg er eentje bij zijn afstuderen. En toen ik met hem wilde poken.... niente nada...dus die van mij gaat ook van de sleutelbos af. Misschien dat Merijn hem nog wel hebben..
    Fijne vakantie.... maandag ben ik er weer om de boel onder controle te houden ;-)
    Groetn Wies

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ha Wies, veilig terug? Heb je die Poken nou al die kilometers meegesjouwd? Kan me niet voorstellen dat Merijn hier nog iets in ziet...
    Succes weer volgende week, ik heb alles spik en span voor je achtergelaten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...