Astrids Scribbles

Na alle Susan Boyle's toont de Oekraïnse Kseniya Simonova - met verve - dat er meer talenten zijn dan zingen alleen. En dat je met de kunsten zelfs zo'n idols kunt winnen. Pluim! Via nrcnext.nl

Jaja, u ziet het goed. Het zachte grijs-groene TicTac template heeft, na een lange en trouwe liefde, plaats gemaakt voor een nieuw gezicht. Andere kleurstelling, beetje strakker, twee zijbalken en een hele batterij buttons voor m'n sociale en digitale netwerken. Wel zo professioneel, al zeg ik het zelf. Dus ik heb me ook maar gelijk aangemeld bij LinkedIn . (Aan de inhoud wordt gewerkt!) Na lang zoeken, wat gemopper en veel testen vond ik dit winnende template uiteindelijk op BTemplates , waar nog meer pareltjes tussen staan. Hier en daar zitten wat Spaanse en Engelse accenten, die ik er niet uit krijg. Tenzij iemand de html-code voor me wil uitpluizen, want ik kom het echt niet tegen. Nieuw is ook de mogelijkheid om de berichten op de homepage kort te houden en via Read more... bij de volledige post te komen. Ik heb nog eventjes de code van internet geplukt om die afbreking ook werkelijk in te voegen, want dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Maar daar draait Scribbles inmiddels haa...

En voor de liefhebber: pandabrood !

Altijd al willen weten hoe je met stokjes eet. Hoe je een roman uitbrengt. Of hoe je de zonnegroet doet? Frankwatching wijst op een leuke hoedoeje-2.0-kennisbank. Hoezo? Hoedoe is een user generated content website: bezoekers kunnen er hoedoes raadplegen, maar ook vragen stellen en zelf artikelen publiceren die uitleg geven. De eerste 500 hoedoes zijn geschreven door een redactieteam bestaande uit professionele journalisten en schrijvers, met medewerking van experts. Zij gaven vanuit hun expertise invulling aan dertien verschillende rubrieken, waaronder Computers & techniek; Eten & drinken; Familie & relaties; Lichaam & geest; Maatschappij, etc. Alle publicisten (dus ook bijdragende users) kunnen een profiel aanmaken op de website. Ik kende Hoedoe nog niet en vind hem leuk. De vragen zijn heel divers, de antwoorden kort en krachtig en met vaak duidelijke stappenplannen. De inhoud ziet er betrouwbaar uit. Lijkt me ook een mooi naslagwerk voor Al@din , toch? Ik wo...

Enschede aan Zee!

omdat ze ook vaak van die leuke dingen in boeken vindt! Via

Scribbles heeft het voor elkaar: verkrampte nek, stijve schouders, pijnscheuten heel diep van binnen. Doktersrecept: verplichte leespauze. Boosdoener: De eenzaamheid van de priemgetallen . Want die moest uit en kroop ongewild diep onder de huid. Dan maar weer eens wat schrijven, ter afwisseling. Over die priemgetallen bijvoorbeeld. Een debuutroman, van een piepjonge Italiaanse schrijver/natuurkundige, lovende recensies, veel prijzen en de film is al bijna klaar. Bieblog Hengelo draagt haar promotiesteentje bij en Scribbles was even van de wereld. Maar ik sloeg met een 'nou ja zeg' het boek wat onbevredigd dicht. Ik snap de keuzes van de schrijver niet. Wat wil hij zeggen? Internet staat er vol mee, ik verwijs bij voorkeur naar NRCboeken . Daar staan een paar rake dingen: dat de hoofdpersonen verslaafd zijn aan pijn, het definieert ze, maakt ze anders dan alle anderen . Dat ze in hun vriendschap langs elkaar scheren en naar elkaar reiken, maar de ander nooit raken. Ze willen he...

Gister stond er al een file richting de ArenA. Vandaag ken ik in ieder geval vijf zes personen die in de rij zullen staan. Maar goed, voor een concert van U2 heb je dat natuurlijk graag over. En als Scribbles iets meer ballen had getoond, was ze er ook bij geweest. M'n ouwe rockhart vlucht nu echter liever in het grote niets in plaats van in een uitbundige menigte. Ieder z'n ding, nietwaar. De attractie van deze tour is natuurlijk die enorme Claw. Want het moet altijd groter en opvallender dan de vorige keer natuurlijk. Wat ik dan wel weer grappig vind, is dat deze Claw (er zijn er zelfs 3!) is gemaakt door StageCo, dat ook hier vlakbij in Lochem zit. En dat ik daar iemand ken die dat ding mede heeft ontworpen. Nu ik de komende maanden ook nog sport op één van hun nummers , is voor mij het cirkeltje rond. Heb ik toch een klein beetje het gevoel dat ik er bij ben vanavond, als ik wegzink in m'n vierde vakantieboek...

Gister verscheen een leuk artikel op Frankwatching. Over hoe een rapportje van een Engelse 15-jarige jongen bijna wereldnieuws werd. Vanwege de opzienbarende conclusies: Zijn vrienden kopen geen kranten, ze lezen hoogstens af en toe een gratis krant, ze kijken maar weinig tv, behalve als er voetbal is, dan kijken ze opeens wel. Facebook is heel populair, voor films en muziek wordt ook niet betaald, reclames zijn irritant en niemand twittert. Twitteren is te duur. Pardon? Oké, het artikel gaat dus verder over wat er gebeurt als een analist non-nieuws promoveert tot iets vermeend opzienbarends en als journalisten gaan schrijven over onderwerpen waar ze van weg moeten blijven. Mediawijsheid in het kwadraat.

Morgen naar de boekwinkel , dus!

U kent het vast wel: die klus móet klaar, maar er is zoveel lekkers in de internet-candystore. Even netvibes checken en wat blogjes lezen, nog een tweet twitteren, dat inkomende mailtje snel afhandelen, het idee voor een blogpost vast opslaan... Het valt allemaal niet mee. De Californische kunstenaar Steve Lambert biedt hulp. Hij ontwierp het programma SelfControl waarmee uw digitale zelfbeheersing in veilige handen is. Download het programma en stel uw eigen zwarte lijst op van digitale concentratiekillers. Websites, emailafzenders, noem maar op. SelfControl blokkeert de toegang gedurende het aantal opgegeven uren. En het is echt onvermurwbaar. Ook herstarten helpt niet zolang die tijd niet verstreken is. Maar er is hoop: het programma werkt alleen op een Apple!

Scribbles heeft een elektrische melkopschuimer gekocht. Hij doet het!

De Brits-Indiase Sheena Matheiken geeft die dagelijkse vraag een bijzondere lading. Zij draagt de komende 365 dagen gewoon elke dag hetzelfde: een simpel, zwart, klokvormig jurkje met een rij knoopjes. Om sleur te voorkomen - en hopelijk ook om de seizoenen een beetje bij te houden - maakt ze veel werk van de accessoires. Alle soorten schoenen, een hoedje, de jurk achterstevoren, een hemd erover, kousen eronder en lekker veel gekke sieraden. Om haar oneindige fantasie aan de wereld te tonen, kunnen we haar dagelijkse creaties op internet volgen. En via dezelfde site kunnen we ook doneren voor nog meer mooie accessoires. Want deze uitdaging gaat Sheena niet aan voor de leuk, maar voor een goed doel. Natuurlijk. Het geld dat ze met donaties van haar webloglezers ophaalt, gaat naar een stichting die zich inzet voor onderwijs in India: de Akanksha Foundation . Omdat Sheena vroeger zelf een school in India bezocht, heeft ze zich voor dit project laten inspireren door het uniform dat ze to...

Voor wie de kunstfilm niet schuwt, voor liefhebbers van filmmakers als Lars von Trier en Susanne Bier : ga deze film zien zolang het nog kan . Waarom? Lees deze perfecte recensie van Filmtotaal. Daarom. In een Villa Kakelbont aan culturen, kleuren, emoties, verbaal geweld en heel veel muziek zien we hoe dicht liefde, afgunst, vrolijkheid en wanhoop bij elkaar kunnen liggen. De personages zijn levensecht, verre van perfect, soms vrij onsympathiek maar tegelijk ook liefdevol en beminnelijk. Het zijn mensen. De regisseur (van Silence of the Lambs) sleurt de kijker mee het moeras in, diep in de emotionele blubber van liefde, haat, jaloezie en onmacht. 5 sterren

De vakantie is begonnen. Om me heen zie ik het gebeuren: van de ene stress in de andere. Waar naartoe? Wat gaan we doen? Wat zegt de buienradar? Zeker weten? Alles mee? Alles geregeld? Iedereen gewaarschuwd? Wat als...? Dan kan het eindelijk beginnen: genieten. Want oh wee, als je voor dat geld en na al die moeite niet geniet. En wat er ook gebeurt: ontspan! Ik heb me laten vertellen dat er een nieuwe trend ontstaat. Het heet 'thuisblijven'. Vertrouwde omgeving, lekkerste bed, beste douche, goed eten, niet duur, geen wekker en alle tijd voor die stapel boeken, die kleine (of grote) aanschaf waar je tot nu toe geen tijd voor had, een wandeling of fietstocht, een dagje op stap... En wat er ook gebeurt: rust! Laat Scribbles dan eens voor één keer een trendsetter zijn. Het worden weer drie heerlijke ontspannen weken. Zonder souvenirs, dat wel. Maar ach, die staan de rest van het jaar toch alleen maar te verstoffen. Of erger... Souvenirs Er wordt weer heel wat prachtigs mee...

Ik vond ze best grappig hoor. En heb m'n PandaPoken met veel liefde meegesleurd aan m'n sleutelbos. Maar erg veel medepokers ben ik niet tegengekomen. Ondanks dat we echt ons best hebben gedaan met dit beestje de markt te veroveren . De druppel kwam toen zich een leuke gelegenheid voordeed en Panda ineens geen licht meer gaf. Als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn dat apparaten die zelfs batterijen vreten als je ze niet gebruikt. En dan blijk ik diep van binnen ook nog een NinjaPoken te zijn. Sorry jongens, ik doe niet meer mee. De Poken is dood, lang leve... Twitter !

Scribbles schaamt zich, heel diep. Uit twee (volgens mij betrouwbare) bronnen had ik via mondelinge overdracht vernomen dat de King of Pop zaterdag zou worden begraven. Dus geheel in stijl, en voor echt de laatste keer, plaatste ik op die dag een mooie illustratie om een hart onder de riem te steken van al die treurende fans. Maar waarom hoorde ik er maar niks over. Nergens niet... Dit doet pijn, lieve lezers, en het spijt me. Lesje geleerd: check, double check, triple check! Vandaag doe ik niet meer mee aan het spectakel, maar ik zet wel de muziek in het zonnetje. Gister stond er namelijk heel onopvallend - tussen al het zware wereldnieuws - een mooi berichtje op nrcnext.nl. Ernst-Jan Pfauth blogt hier over een bijzonder project van Luke Jerram , een kunstenaar uit Bristol, die zich stoort aan de alom aanwezige anonimiteit. Waarom praat hij nooit met de mensen die hij elke week in de wasserette ziet? Hoe heten zijn overburen? Hij weet het niet. Hoe herkenbaar. Ik ben ook zo iemand ...

Zonder dat ik het in de gaten had, heb ik een klein feestje voorbij laten gaan. Het bericht over de afsluiting van onze 23onderwijsdingen was m'n 300ste scribble. Hoe toepasselijk, want uiteindelijk is deze bloghobby daar ook mee begonnen. Daarom toch nog even stilletjes voor mezelf: hieperdepiep hoera! Foto

Begin april zijn we gestart . Gister heeft onze eerste groep 23onderwijsdingers de cursus afgesloten. Met taart natuurlijk, waarvoor dank Peter! Het was een kleine, maar strakke groep, die als eerste met deze nieuwe cursus aan de slag ging. Negen cursisten, vier coaches, elke week 2 dingen online. Het resultaat? Twee 'afvalligen', twee nakomers, vijf gecertificeerde 'ambassadeurs'. Een mooie prestatie, want net als in bibliotheekland hebben docenten en mediathecarissen het drukdrukdruk. Dat de meesten zich er toch vol in hebben gestort, alle achtergrondinformatie en ontdekoefeningen hebben bestudeerd en er leuke posts over hebben geschreven, is dan ook een compliment waard. Bij de evaluatie waren de cursisten het snel eens over de toppers en floppers van alle dingen. Screencast was de grote favoriet. Een perfect middel om instructies binnen het onderwijs te visualiseren. Direct gevolgd door Podcast en Vodcast. Het sluit goed aan bij de huidige beeld/geluid cultuu...