Doorgaan naar hoofdcontent

Scribbles is nog even bezig


Kermis
Ze loopt tussen de wagens
en pijpenstelen door,
het broertje aan haar hand
kijkt sip, alle kraampjes dicht,
botsauto's onder zeil, het
spookhuis enger dan voorheen,
de rups weer cocon.

Het meisje denkt: nu is het op zijn
mooist, maar ze zwijgt, want zo'n
kleine jongen kan nooit begrijpen
dat een verregende kermis zoiets is
als het boek nog in zijn folie,
een verhaal vóór het wordt verteld.

Kom, zegt ze, we gaan naar huis,
voor morgen is beter weer voorspeld.

Philip Hoorne

Via

Reacties

  1. Kan me voorstellen dat je er nog even mee bezig bent. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Astrid

    Daar hebben we alle vertrouwen in!
    Inderdaad succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. je hebt mij nieuwsgierig gemaakt gisteren... dus wel publiceren voor dinsdagavond 22.00 uur ;) Anders kan ik het pas over 3 weken lezen!
    Groetn
    Wies

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha,vervelend hè ;-) M'n weekend zit wat vol, maar maandag gaat zeker lukken. Ontdekte gister dat er technisch zwaar iets fout ging, waardoor er veel (vloekende)herstelwerkzaamheden moesten plaatsvinden. Speciaal voor jou ga ik vaart maken. Kun je er nog van nagenieten als je op die olifanten zit!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi, na wat surfen op het net kwam ik bij jouw blog uit. Ziet er heel goed uit. Ik werk ook bij een bibliotheek en vind het interessant wat je hier doet.
    Succes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Astrid, ik wil je graag een email sturen over onze nieuwste theatervoorstelling voor jongeren over internet. Kun jij mij mailen op marieke@tgplayback.nl?

    Dank!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Erna: Bedankt voor je complimenten, ik blijf zeker m'n best doen.

    @Marieke: Ik ben benieuwd!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...