Doorgaan naar hoofdcontent

De eerste verslaving

Oké, dat bellen, agenda beheren en contactpersonen bijhouden, dat gaat allemaal wel wennen. Een postje bloggen is alleen leuk als je niks te doen hebt. Foto's maken kun je beter aan een echte camera overlaten. En een route uitstippelen met Google maps is aardig voor de visite. Maar dan? Uitgespeeld?

Nee hoor, want de HTC heeft een spelletje voor de echte geduldigen onder ons, die met de fijnere motoriek. En laat ik nou net...

Wij hadden thuis een spel waar ik me als kind uren mee kon vermaken: Labyrint. Het staat nog steeds op zolder trouwens. Degelijk, simpel speelgoed! Een vierkante houten bak, met daarin twee losse plateau's. Het binnenste bevat een doolhof van schotjes, zo'n 50 gaatjes en een lijn langs alle schotje en gaatjes van linksboven naar rechtsonder. Via twee kleine draaiknoppen beweeg je de plateau's heen-en-weer en op-en-neer. En dan heel voorzichtig een balletje over de lijn naar het eindpunt 'rollen'. Ik was bijna net zo goed als m'n vader, heen en terug in één keer.

Deze digitale variant haalt het niet bij die fysieke houten bak, waardeloos. Wel heel dicht in de buurt van die oude herinnering komt het spel Teeter. Even voorstellen...



Dit filmpje laat alleen Level 1 en 2 zien. Eitje! Maar heel goed om warm te draaien. Het wordt echt wel lastiger. Vanaf Level 17 is het lachen; hij gaat over op een hellend vlak met paaltjes in plaats van schotjes. Je ziet aan de kleuren wel waar het omhoog en naar beneden gaat, maar je ziet niet hoe stijl de helling is. En er zitten wel een paar 20%-tjes bij! Ik zit nu op Level 30 en die is niet leuk. Even de glühwein laten staan en het vanavond maar weer eens proberen. Hoeveel Levels zouden er eigenlijk zijn?

Wilt u dit ook, voor een gezellige oudejaarsavond? Ik geloof dat je het hier kunt downloaden. Veel succes!

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...