Doorgaan naar hoofdcontent

Schrijfgenoten gezocht


In Leesgoed (2008-7) staat een artikel over een bijzonder lees- en schrijfbevorderingsproject van An van 't Oosten en Bert Kouwenberg. Samen ontwikkelden ze de site Schrijfgenoten, om kinderen van groep 7 en 8 bij het schrijfproces te betrekken. Actief en educatief.

De site verbeeld de plattegrond van een basisschool in Den Haag waar het allemaal mee begon. In elke ruimte is wel wat te doen: praten in het groepslokaal, opzoeken in de mediatheek, lezen in de bibliotheek, schrijven in de schrijfzolder, luisteren en kijken in de studio, iets maken in het atelier, iets bewaren in het museum en spelen in het theater. En natuurlijk kunnen kinderen er contacten leggen en reageren. Ze leren er niet alleen over de tot stand koming van een verhaal. De site zit ook vol uitdagende en inspirerende schrijf- en leesactiviteiten, zoals het insturen van je 'mooiste zin'.

In Den Haag is de site inmiddels onderdeel van het lees- en taalonderwijs. Sinds 1 september is Schrijfgenoten online, zijn andere scholen in het land ook welkom en volgen de bezoekers het ontstaan van Bert en Ans nieuwe boek In het spoor van de Rode Leeuw, dat voorjaar 2009 uitkomt.

Een eerste zwerftocht door alle digitale ruimtes leert me dat alles al heel behoorlijk is ingericht en het toegankelijk is uitgewerkt. Nog niet alles lijkt helemaal af, maar dat is ze vergeven. Midden in het artikel schrijft Bert namelijk het volgende pleidooi.

Als onderwijzer hecht ik veel waarde aan lees- én schrijfbevordering, omdat het mogelijkheden biedt voor levensecht onderwijs. Verhalen (geschreven en gelezen) gaan over troost, verwondering, vertrouwen, over vergankelijkheid en mededogen, over verlangen, verwachting en hoop. Dat zijn grote woorden, inderdaad, maar het leven is groot. Zonder misschien de juiste woorden te kennen, weet ieder kind waar het over gaat.

Kinderen zijn gevoelig voor de kracht en de schoonheid van taal. Als je ze vraagt een aansprekende alinea te kiezen uit een boek dat ze hebben gelezen, blijkt dat het gekozen stukje karakteristiek is voor het boek en typerend voor de eigen persoon. Achter de keuze van een favoriete alinea ligt een wereld van denken, voelen en zijn. Lezen en leven liggen niet alleen als woorden dicht bij elkaar.

Kijk, dan heb je het gesnapt en mijn hart gestolen.

Sommige leerkrachten vullen op de evaluatieformulieren van ons project Toon je Taal! in dat het taalgebruik te moeilijk was, of dat de voorstelling te lang duurde, of dat de kinderen het niet hebben gesnapt. Maar ze lijken daarbij over het hoofd te hebben gezien dat diezelfde kinderen bijna een uur ademloos zaten te kijken en luisteren en na afloop de strekking van het verhaal prima konden navertellen.

Kinderen kunnen veel meer aan dan we denken. Ondanks de zapcultuur. Dus laten we vooral niet stoppen met ze te blijven uitdagen, of dat nu via een interactieve schrijfsite is of via muzikale vertelvoorstellingen. Toon je Taal!

Reacties

  1. Mooi! Je blogtekst. Misschien moet ik je maar gaan volgen of aan Netvibes toevoegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed plan! Ik dacht eigenlijk dat je dat al deed ;-) En bedankt voor je compliment.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je staat in mijn netvibes nu, dat volgt wat makkelijker dan de manier waarop ik dat tot nu toe dee :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo mooi...
    Dank je voor deze link.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...