"De woordenschat en het taalvermogen van onze kinderen gaan achteruit. Kunt u niet eens iets doen met verhalenvertellen of gewoon mooi voorlezen. Om onze kinderen weer in contact te brengen met 'echte' taal."
Dat kwam in 2002 naar voren tijdens één van mijn gesprekken met een aantal basisschooldirecteuren. Zeker kon ik dat! Ik kende namelijk het muziektheatergezelschap Rood Verlangen: twee muzikanten, één verteller/acteur. Rood Verlangen vertelt mooie verhalen voor jong en oud. Dat doen ze met veel taal, met weinig middelen, met uitdagend spel en met sprekende muziek. Dat doen ze door het hele land, dus waarom niet ook in Hengelo?
Na wat gehussel met de ingrediënten doorgaande leerlijn, taalbevordering, cultuureducatie, laagdrempelig en een snufje landelijke campagnes, ontstond het recept voor Toon je Taal!: een project voor groep 1 t/m 8 met als doel het gevoel voor taal, verbeelding en cultuur bij kinderen te stimuleren, door ze via vertelkunst, muziek, theaterspel en workshops kennis te laten maken met de rijkdom van onze taal. De (inmiddels) vijf deelprojecten sluiten aan bij de Kinderboekenweek (Hoor je Taal!), de Voorleesdagen (Zie je Taal!), de Voorleeswedstrijd (Lees je Taal!), de Wereld Verteldag (Ver-Haal je Taal!) en de Week van de Poëzie (Dicht je Taal!). Subsidie werd aangevraagd, promotie ging van start, lesbrieven werden geschreven, roosters in elkaar gedraaid en in september 2005 speelde Rood Verlangen haar eerste serie voorstellingen voor de middenbouw rondom het thema van de toenmalige Kinderboekenweek.
Vier jaar later is Toon je Taal! nog steeds een belangrijk onderdeel van het aanbod van Bibliotheek Hengelo. En die bibliotheek maakt het haar partners niet altijd makkelijk. Subsidie blijft nodig, met alle administratie die daarbij hoort. Scholen blijven hun deuren niet alleen voor Rood Verlangen, maar ook voor groepen van andere scholen open zetten. Rood Verlangen blijft elk jaar nieuwe voorstellingen maken, die ook nog aansluiten bij een door anderen bepaald thema of een mooi prentenboek. En de kinderen? Die blijven maar komen, luisteren, kijken en genieten.
Vorige week is het nieuwe seizoen gestart met de voorstelling De Meesterzet. Rood Verlangen maakte een vrije bewerking van het verhaal De oorlog van Anaïs Vaugelade. Twee soldaten, één generaal, een verloren zoon, een lange zoektocht naar de onbekende vijand en... poëzie. Het was spannend. Niet alleen de voorstelling, maar ook of alles op tijd klaar zou zijn. En of het zou werken voor jonge kinderen. Dat weet je namelijk nooit, ondanks jaren ervaring. Een speler voelt dat pas als hij het voor kinderen speelt. En dat deed Rood Verlangen vorige week voor het eerst. Nou, de scholen mogen weer blij zijn. Het werkt!
Ik geef toe dat ik me soms wel zorgen maak. Kinderen kunnen het steeds moeilijk opbrengen om zich te concentreren, om bepaalde theater'wetten' te respecteren, om muziek te zien als onderdeel van het spel en niet als intermezzo waarbij alle remmen weer even los mogen. En er gebeurt teveel in het leven van vandaag om dat tij met één voorstelling per jaar te keren. Daarbij nemen sommige leerkrachten het met de voorbereiding niet zo nauw of zien een voorstelling of gastdocent vooral als een pauze voor hun eigen rol als leerkracht. Maar dat zijn incidenten.
Wat opvalt zijn die gezichtjes. Ze kijken en luisteren en ze beleven samen met de generaal en de muzikanten alle emoties die in de voorstelling voorbij komen. Na afloop komen ze vertellen dat ze het heus wel hebben gesnapt, dat ze echt wel wisten wie die brief had geschreven en dat die generaal helemaal niet zo slecht was. Dan gaan ze blij weer naar de klas. En heel misschien, als de juf even niet oplet, schrijven ze er zelfs wel een gedichtje over. Daarom hier, voor al die kinderen, één van de gedichten van de zoon van de generaal.
Horen
Rivieren ruisen
Beekjes murmelen
Sloten kwaken
Stammen kreunen
Bladeren ritselen
Takken kraken
Vogels kwetteren
Krekels tjirpen
Bijen zoemen
Zacht hijgen
Geurig gras
En blije bloemen
Als kanonnen zwijgen
Wilt u De Meesterzet ook beleven? Kom dan op 9 november a.s. om 14.00 uur naar Theater Concordia in Enschede.
Foto: Ellen Brouwer
Dat kwam in 2002 naar voren tijdens één van mijn gesprekken met een aantal basisschooldirecteuren. Zeker kon ik dat! Ik kende namelijk het muziektheatergezelschap Rood Verlangen: twee muzikanten, één verteller/acteur. Rood Verlangen vertelt mooie verhalen voor jong en oud. Dat doen ze met veel taal, met weinig middelen, met uitdagend spel en met sprekende muziek. Dat doen ze door het hele land, dus waarom niet ook in Hengelo?
Na wat gehussel met de ingrediënten doorgaande leerlijn, taalbevordering, cultuureducatie, laagdrempelig en een snufje landelijke campagnes, ontstond het recept voor Toon je Taal!: een project voor groep 1 t/m 8 met als doel het gevoel voor taal, verbeelding en cultuur bij kinderen te stimuleren, door ze via vertelkunst, muziek, theaterspel en workshops kennis te laten maken met de rijkdom van onze taal. De (inmiddels) vijf deelprojecten sluiten aan bij de Kinderboekenweek (Hoor je Taal!), de Voorleesdagen (Zie je Taal!), de Voorleeswedstrijd (Lees je Taal!), de Wereld Verteldag (Ver-Haal je Taal!) en de Week van de Poëzie (Dicht je Taal!). Subsidie werd aangevraagd, promotie ging van start, lesbrieven werden geschreven, roosters in elkaar gedraaid en in september 2005 speelde Rood Verlangen haar eerste serie voorstellingen voor de middenbouw rondom het thema van de toenmalige Kinderboekenweek.
Vier jaar later is Toon je Taal! nog steeds een belangrijk onderdeel van het aanbod van Bibliotheek Hengelo. En die bibliotheek maakt het haar partners niet altijd makkelijk. Subsidie blijft nodig, met alle administratie die daarbij hoort. Scholen blijven hun deuren niet alleen voor Rood Verlangen, maar ook voor groepen van andere scholen open zetten. Rood Verlangen blijft elk jaar nieuwe voorstellingen maken, die ook nog aansluiten bij een door anderen bepaald thema of een mooi prentenboek. En de kinderen? Die blijven maar komen, luisteren, kijken en genieten.
Vorige week is het nieuwe seizoen gestart met de voorstelling De Meesterzet. Rood Verlangen maakte een vrije bewerking van het verhaal De oorlog van Anaïs Vaugelade. Twee soldaten, één generaal, een verloren zoon, een lange zoektocht naar de onbekende vijand en... poëzie. Het was spannend. Niet alleen de voorstelling, maar ook of alles op tijd klaar zou zijn. En of het zou werken voor jonge kinderen. Dat weet je namelijk nooit, ondanks jaren ervaring. Een speler voelt dat pas als hij het voor kinderen speelt. En dat deed Rood Verlangen vorige week voor het eerst. Nou, de scholen mogen weer blij zijn. Het werkt!
Ik geef toe dat ik me soms wel zorgen maak. Kinderen kunnen het steeds moeilijk opbrengen om zich te concentreren, om bepaalde theater'wetten' te respecteren, om muziek te zien als onderdeel van het spel en niet als intermezzo waarbij alle remmen weer even los mogen. En er gebeurt teveel in het leven van vandaag om dat tij met één voorstelling per jaar te keren. Daarbij nemen sommige leerkrachten het met de voorbereiding niet zo nauw of zien een voorstelling of gastdocent vooral als een pauze voor hun eigen rol als leerkracht. Maar dat zijn incidenten.
Wat opvalt zijn die gezichtjes. Ze kijken en luisteren en ze beleven samen met de generaal en de muzikanten alle emoties die in de voorstelling voorbij komen. Na afloop komen ze vertellen dat ze het heus wel hebben gesnapt, dat ze echt wel wisten wie die brief had geschreven en dat die generaal helemaal niet zo slecht was. Dan gaan ze blij weer naar de klas. En heel misschien, als de juf even niet oplet, schrijven ze er zelfs wel een gedichtje over. Daarom hier, voor al die kinderen, één van de gedichten van de zoon van de generaal.
Horen
Rivieren ruisen
Beekjes murmelen
Sloten kwaken
Stammen kreunen
Bladeren ritselen
Takken kraken
Vogels kwetteren
Krekels tjirpen
Bijen zoemen
Zacht hijgen
Geurig gras
En blije bloemen
Als kanonnen zwijgen
Wilt u De Meesterzet ook beleven? Kom dan op 9 november a.s. om 14.00 uur naar Theater Concordia in Enschede.
Foto: Ellen Brouwer
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk lees je dit niet meer, geschreven bij een posting van begin october, maar dat geeft niet. Mede omdat jij het erover had (ik had het al op m'n "eventueel doen"-lijst staan) was ik vanmiddag in Concordia bij Rood Verlangen. Het duurde even voor ik erin kwam ('k ken 't origineel niet), maar daarna vond ik het erg leuk en de kinderen ook!