Doorgaan naar hoofdcontent

Zoekopdrachten update

Hoe klein is de wereld. Gister schreef ik een post naar aanlei-ding van een seminar, waar een oud-collega in Nieuw Zeeland over vertelde. Vandaag kreeg ik de nieuwste BibliotheekBlad Special op m'n bureau. Met daarin een interview met Ross Todd, directeur van het Centre for International Scholarship in School Libraries. Laat dat nou net de man zijn die de heilige huisjes van mijn collega omver haalde en inspirerende ideeën had over het leuker en vooral leerzaam maken van opdrachten.

- klik -

Ook hierin praat hij over hoe het eigenlijk zou moeten in school-mediatheken. Te beginnen met een duidelijke visie, die uitdrukt dat het een plaats is waar scholieren kunnen leren.
Ho maar, denk ik dan. Zo'n school ben ik in deze omgeving nog niet tegengekomen.

Uit een onderzoek dat hij heeft gedaan komen een aantal kenmerken naar voren van een goede schoolmediatheek:
  • Ze heeft goed opgeleide, gediplomeerde mensen (driewerf hoera!)
  • Ze heeft een up-to-date, gevarieerde en kwaliteitsvolle collectie (dus de mediatheek is géén sluitpost van de begroting)
  • Er moet een leesbevorderingsprogramma zijn dat op een actieve manier het lezen stimuleert, met als uitgangspunt reading to learn (ze hebben m'n nummer)
  • Ze biedt toegang tot state-of-the-art informatietechnologie en is op een actieve manier betrokken bij het leerprogramma van de school (logisch gevolg van die eerder genoemde visie)

Dit artikel gaat ingelijst naar mijn mediathecarissen. En die zullen het persoonlijk overhandigen aan hun directie. Met de woorden:
"Zie je nou wel!"

Reacties

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...