Astrids Scribbles

Dat de digitale ontwikkelingen niet alleen binnen onze diensten plaatsvinden, maar ook bij onze 'ondersteunende diensten' blijkt uit een advertentie in Informatie Professional (7/8, 2008). Om het de klanten makkelijk te maken, hebben we van die onoog-lijke verrijdbare multifunctionele krukjes. U kent ze wel . Ontwerper Jelte van Geest maakte voor Bibliotheek Eindhoven een robotstoel: de Take a seat . De lezer meldt zich via zijn rfid-pas aan bij de stoel en die zet vervolgens de achtervolging in. Zodra de lezer pauzeert, stopt ook de stoel. Het uitrusten kan beginnen. Door de rfid-technologie weet de stoel precies bij welke lezer hij hoort. Een zaaltje vullen met alle stoelen voor een lezing of voorstelling, wordt hiermee een hilarische bezienswaardigheid! Daar word ik dus heel blij van.

Gister in het nieuws ! Ongelukkige werknemers werken harder, beter en leveren de baas meer geld op. Wie zich goed voelt, maakt fouten. Volgens onderzoekspsychologen van de universiteit in Alberta (Canada) zien sombere mensen hun werk als welkome afleiding van hun negatieve stemming. "Niet zeuren, maar poetsen" noemen we dat hier. Ook kunnen ze zich beter focussen, omdat hun blik zich vernauwt door stress of angst. Gelukkige werknemers daarintegen besteden veel tijd aan het bewaken van hun geluk-kige stemming, zien werk als een ongewenste afleiding van die leuke dingen en zijn sneller afgeleid en verveeld. Mooi is dat. Heb ik al eerder moeten incasseren dat je toewijding ter discussie staat als je geen RSI klachten hebt, en dan nu dit! Ergens voel ik wel dat er een soort waarheid, maar ik denk ook aan die werknemers die zo 'ongelukkig' zijn juist dóór hun werk. Die mensen die altijd wel wat te mopperen hebben. Over hun functie, hun salaris, collega's, de baas, de ...

Het einde van een reisje naar Helemaalniks en de finale van een reisverslag door de wondere wereld van Berlijn. Voor wie denkt dat ik toen alles wel zo'n beetje gezien heb, niets is minder waar. Het lijstje voor de volgende keer ligt al klaar, met daarop Berlin von unten : een ondergrondse wandeling door de bunkers van het verborgen Berlijn The story of Berlin : een interactieve reis in 23 thema's door 800 jaar geschiedenis van de stad Mythos Germania : een expositie van de plannen en maquettes van het nieuwe Berlijn, zoals Speer dat in opdracht van Hitler had ontworpen en verder... nog zo'n 170 musea, verschillende bibliotheken, veel kerken en veel, heel veel winkels! En deze vakantie dan, was dat nog wat? Ja hoor, kijk maar!

Een reisje Berlijn is niet compleet zonder een dagje Potsdam . Vooral in het (late) voorjaar de moeite waard vanwege het frisse groen en de kleurige bloemen. Potsdam is feitelijk de hoofdstad van de deelstaat Brandenburg, maar wordt vaak omschreven als 'het mooiste deel van Berlijn'. Hier woonde meer dan 400 jaar lang de Pruisische elite. De koningen lieten parken aanleggen en bouwden er kastelen en paleizen. De parken zijn nog altijd perfect onderhouden en gratis te bezichtigen. Voor de kastelen moet je betalen én in de rij! Gelukkig valt er van buiten ook genoeg te zien. Na een half uurtje met de S-Bahn loont het om eerst even te genieten van het goede Potsdammer leven. Mijn cappuccino deed me denken aan dat leuke koffiefilmpje van Art4you . Het toeristische oude centrum van Potsdam lijkt eigenlijk wel een beetje op Ootmarsum. Maar er zijn meer wijken. Ik vraag me af waarom ze deze toch het Holländisches Viertel hebben genoemd... Bij binnenkomst in het Park Sanssouci loop...

Parijs heeft z'n Père-Lachaise , waar je moeiteloos de hele dag (digitaal) kunt ronddwalen tussen graftombes van wereldberoemde kunstenaars, filosofen, acteurs, auteurs, wetenschappers en politici. Berlijnse begraafplaatsen blinken niet uit in groot, maar wel in veel. Zo'n 240 in totaal. Geen andere Europese hoofdstad heeft er zoveel. Dit komt omdat Berlijn in feite bestaat uit een verzameling aan elkaar gegroeide dorpen en elk dorp had z'n eigen begraafplaats. Eén van de bekendste is het Friedenauer Künstlerfriedhof in de wijk Friedenau. Hier liggen tientallen schilders, schrijvers, beeld-houwers en musici begraven. Een gevolg van het feit dat aan de nabijgelegen Laubenheimer Platz ooit een kunstenaarskolonie was gevestigd. Het meest aansprekend is het graf van filmdiva en zangeres Marlene Dietrich (1901-1992) . Een sober graf voor een wereld-ster. Ze werd in 1939 Amerikaans staatsburger en weigerde in te gaan op het aanbod van de nazi's om weer in Duitsland films te...

Collega Essen2punt0 introduceert vandaag haar persoonlijke tijd-lijn van Dipity. Dat ziet er heel stoer uit, even gauw een account aanmaken (wat gaat dat snel en easy na 23dingen) en tada : Scribbles presenteert Astrids Tijdlijn! Inderdaad, heel stoer, maar waarom doet hij na een half uurtje stoeien nog niet helemaal wat ik wil? Zoals: op een periode van 1 maand blijven staan (is mooier), en meer dan alleen de laatste 20 blogs laten zien (is voller), en eigenlijk liever als widget in m'n zijbalk (is permanenter), en wat toont het knopje Show All eigenlijk voor extra's? Astrid Twijfelt. Valt dit onder de 'speledingetjes' of ga ik dit ook nog als functioneel ervaren? Misschien hebben andere Dipity-deskundigen nog wat tips en trucs voor een Dipity-groentje.

In de wijk Charlottenburg, tussen de Teufelsberg en het Olympia-stadion, staat een ' woonmachine ' ontworpen door de Zwitsers-Franse architect Le Corbusier . Een reusachtig en kleurrijk gebouw, meer dan 500 woningen naast en op elkaar. Je vindt 't prachtig of afschuwelijk, een middenweg is er niet. Deze 'verticale stad' is midden jaren 50 ontworpen en gebouwd. Een woonblok met eigen winkels, een kapper en een postkantoor. Muur aan muur, maar ieder voor zich. Een bord aan de achterkant van het gebouw zegt Men ziet z'n buren niet, men hoort z'n buren niet . Je kunt dat tegenwoordig uitproberen, want een aantal woningen worden verhuurd als vakantiewoning. De bouw verliep niet helemaal naar wens. Le Corbusier wilde plafonds van 2,26m hoog: de lengte van 'een typisch menselijk lichaam inclusief een uitgestrekte arm'. Het Berlijnse stadsbestuur vond dit te laag en in strijd met de normen voor sociale woning-bouw. Le Corbusier wilde een winkelstraat in h...

Berlijn dankt haar naam en stadswapen aan de beer. Er doen veel verhalen de ronde over de relatie tussen beer en Berlijn. De meest overtuigende is de hypothese van onderzoeker Theodor Zell. Volgens Zell is de stad Berlijn gesticht in de buurt van een plaats waar zich veel beren ophielden, ter hoogte van de huidige Nederlandse ambassade . Dit was aan het eind van de twaalfde eeuw een ondiepe, vlakke plaats in de Spree. Ook beweert hij dat het woord Berlin vroeger 'bereplaats' beteken-de. En dat maakt z'n theorie geloofwaardig genoeg! Waar of niet, je komt de beer overal tegen. Niet alleen in alle soorten en maten op straat en in de souvenierswinkels, maar ook in het echt. Knuffelijsbeer Knut kennen we nu wel, dus die slaan we even over. In het hartje van de stad resideert in de berenkuil Am Köllnischen Park sinds augustus 1939 de enige echte Berlijnse stadsbeer. De vreugde na de feestelijke opening was van korte duur. De beren hadden zwaar te lijden tijdens de oorlog. All...

Is er dan helemaal niks leuks te vertellen over Berlijn? Ja zeker! Na een paar lessen over de geschiedenis van de stad, staan er nog wat verrassende toetjes op het menu. Zoals het KulturKaufhaus Dussmann aan de Friedrichstrasse. Vijf verdiepingen vol (luister)boeken, tijdschriften, cd's, dvd's en kunst. Je mag er alles lezen, beluisteren en bekijken. 200 man personeel staat je 6 dagen in de week van 10-24 uur deskundig te woord. Dat was smullen dus, want ons knusse appartement stond bijna om de hoek. En natuurlijk heeft deze winkel een website met alles d'r op en d'r an, zo hoort dat tegenwoordig. Maar er is meer... Als je de Mauerweg vanaf Checkpoint Charlie volgt, komt je op zeker moment langs een opmerkelijk bouwsel van planken en golfplaten. Deze villa Kakelbont heeft zelfs een ballustrade, waarop staan misschien nog net wil, maar leunen raad ik af! Dit 'huis' is de enige Gecekundo die Duitsland rijk is: een Turks illegaal bouwsel in een grote stad. De...

Het meest bekende symbool van de Koude Oorlog en misschien ook wel van Berlijn is De Muur . Van 13 augustus 1961 tot 9 november 1989 scheidde deze muur de West-Duitse Französi-scher, Britischer en Amerikanischer Sektoren van de Oost-Duitse Sowjetischer Sektor . De eerste generatie muur was op veel plekken niet meer dan een paar blokken steen. Familie en vrienden konden nog wat bijpraten en boodschappen uitwisselen. Langzaam werd de muur hoger en dikker, tot hij de vierde generatie muur werd die we kennen uit de geschiedenisboeken. Geschat wordt dat er zo'n 200 personen zijn omgekomen bij een poging naar het westen te vluchten. En natuurlijk zijn er veel beroemde foto's van al dan niet geslaagde vluchtpogingen. Zoals die van de student Peter Fechter . Hij werd in 1962 neergeschoten en dodelijk gewond aan zijn lot overgelaten. West-Berlijnse politie-agenten konden er niet bij, DDR-grenswachters wilden hem niet helpen. Pas toen hij was doodgebloed, droegen ze hem weg . Een mon...

Met het eindigen van de Tweede Wereldoorlog waren niet alleen miljoenen mensenlevens verwoest, maar ook veel steden. Na de slag om Berlijn stond hier bijna geen gebouw meer overeind. En waar begin je dan met opruimen en opbouwen... Er werd een oplossing gevonden voor al dat puin waar de inwo-ners nu nog van profiteren: maak er een berg van, laat deze begroeien, leg om zo'n heuvel een park aan en je hebt op den duur een prachtige groenvoorziening. Alle 'heuvels' die rondom Berlijn liggen zijn niets meer dan bedekte lagen oorlogspuin. De zogenaamde Teufelsberg aan de westrand van de stad (vlak bij het Olympiastadion van de Spelen van '36) is met haar 115 meter de hoogste puinberg van de stad. Vreemd genoeg zijn ze pas be-gonnen met puin storten in 1950. Ik neem maar aan dat het al die tijd nog gewoon in de straten lag. De berg kwam tot leven door het planten van tienduizenden boom-pjes. Een uitstapje naar de Teufelsberg werd populair onder de West-Berlijners. Er werd ...

Het mooie van vakantie hebben en thuisblijven, is dat je eerdere vakanties nog eens kunt herbeleven. Daarom hier weer een lesje Berlijn voor geïnteresseerden . Ik vraag me af of er andere steden zijn waarin zoveel aandacht wordt besteed aan het herdenken van de oorlogsslachtoffers als in Berlijn. Wat je ook van Duitsland vindt, daar doen ze niet kinder-achtig over. En de Duitse jeugd krijgt geen kans om die bladzijde uit hun geschiedenis te vergeten. Daar kunnen andere landen nog wel wat van leren, heb ik soms het gevoel. Het Holocaust-Mahnmal is het jongste en misschien wel meest bekende hedenkingsmonument. 2711 grijze betonnen rechthoekige zuilen van verschillende grootte op een golvende ondergrond in het centrum van Berlijn. Helemaal onomstreden was het niet. Waar men bang was dat het een doelwit zou worden van neo-nazi's of dat er constant bloemenkransen zouden liggen, blijkt het te zijn uitgegroeid tot een gezellig stadspark. Kinderen huppelen rond en spelen verstoppertje in ...

Begin deze week schreef collega Essen2punt0 een post over de agenda van de toekomst voor bibliotheken. Ter illustratie van ons imagoprobleem plaatste ze er een filmpje bij. Ik moest het even laten bezinken, niet wetende wat te doen: lachen of huilen. Imagoprobleem? Lijkt mij meer een gevalletje van how low can you go. Maar ik ga nu toch voluit voor de lach en wil mijn lezers die Essen niet kennen graag laten meegenieten. Je kunt ons biblio-thecarissen tenslotte niet verwijten dat we geen humor hebben!

... maar ik kies deze zomer voor even helemaal niks!

Deze week in het nieuws ! Werknemers die veel achter de computer zitten, hebben geen groter risico op RSI. Volgens promovendus Sefan IJmker be-staat er geen verband tussen de duur van computergebruik en de mate van arm-, nek- en schouderklachten. Factoren die wel invloed hebben, zijn: variatie in werktaken, lage waardering van werk, gelijktijdig gebruik van telefoon en computer, een overmatige toewijding aan werk en doorwerken tijdens lunchpauzes. Die eerste twee zitten bij mij wel oké. Maar aan de rest maak ik me toch te regelmatig wel een beetje veel schuldig. En ja, elle-bogen en schouders doen wel eens au. Wat vaker gaan lunch-wandelen dus? Toch zou ik als werkgever nu wel anders aankijken tegen perso-neel dat nooit ergens last van hebben. Hoezo, hart voor de zaak...

In de VPROgids van deze week (nr.26) staat een artikel over The Huffington Post : de nieuwssite die het politieke debat in Amerika een nieuwe dimensie heeft gegeven en hoofdredacteur Arianne Huffington prestige en invloed. "Vergeet Hillary Clinton: Arianne Huffington is de invloedrijkste vrouw in de Amerikaande politiek." Een kleine samenvatting. Weblogs zijn al lang niet meer onschuldige dagboeken over 'de kleine dingen des levens', en dat ze een steeds grotere impact op de maatschappij hebben bewijst The Huffington Post . De HuffPost trok in maart vier miljoen bezoekers en is uitgegroeid tot een nieuwssite met 27 redacteuren en ruim 800 bloggers. Amerikaanse politici en journalisten lezen 's ochtend niet alleen meer The New York Times of The Washington Post , maar ook de HuffPost met binnen- en buitenlands en entertainmentnieuws, commentaren en persoonlijke blogs. Bekende mensen uit de filmwereld, media en politiek bloggen er regelmatig over actuele thema...