Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1. Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...
Hey Scribbles,
BeantwoordenVerwijderenThàdá.... het is me gelukt ;-)
Herken je mij nu wel....
Jij mag bij al mijn deurtjes aankloppen....
Groetjes, snelle Jelle
SHIPS....!!!!
BeantwoordenVerwijderenNiet dus......!!!!!!!!!
Sorry, kan d'r niets aan doen, dus je moet er maar even mee leren leven... :-(
Groetjes, DANNY
Oké, ik leef nog!
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn duidelijk erg druk ;-)
BeantwoordenVerwijderenHoi Astrid,
BeantwoordenVerwijderenIk wil je bedanken voor je reactie en je steun dat heb ik net nodig.
Ja inderdaad maak ik mij met concerten ook altijd erg druk.
Ik weet wel dat het niet helpt maar zo is mijn karakter en heb een man die mij meestal weer even terug roept van komt wel goed.
Groetjes Kitty