Doorgaan naar hoofdcontent

Enschede in de mist

Nieuwjaarsnacht van 1 januari 2008 zal voor veel mensen onvergetelijk zijn geweest. Wat op oudjaarsdag begon als een merkwaardige blauwe walm (zal wel door het vuurwerk komen...) groeide in de loop van de avond uit tot een mist met een zicht van 0 meter. Als we allemaal verstandig de rotjes en vuurpijlen hadden opgeborgen, was het misschien niet zo uit de hand gelopen. Maar ja, verstand en vuurwerk, dat valt ook niet mee.

Ik hoorde tot de gelukkige mensen die de deur niet uit hoefde. Ik genoot veilig van een grijze wereld, die na de klok van 12 soms rood of groen of blauw kleurde. Voor anderen begon toen het Grote Avontuur; de weg naar huis vinden. Velen lieten zich door TomTom naar huis navigeren. Of de bijrijden hing uit het raam om de stoeprand te volgen. Lopen was net zo gevaarlijk, want voeten zag je niet. Wie niet op 10 meter van z'n huis verdwaalde, deed wel 4 uur over een afstand van 10 minuten. Heel wonderlijk.

Gelukkig levert elk avontuur ook iets moois op. Het was hier op aarde dan misschien een kleine hel, slechts een paar meter hoger moet zich een fantastisch schouwspel hebben afgespeeld. Een heldere hemel, een wollen deken en daar tussen het prachtigste vuurwerk. Als je dan het geluk hebt op één van de hoge torens van Enschede te staan, levert dat een sublieme foto op!


Met dank aan Erik en Eazy

Reacties

  1. Wow! Van waar is die foto gemaakt?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vanaf de AEGONflat aan de Boulevard!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Super plaatje zeg, mooie blog er ook bij...
    Heb je de foto ook in het groot?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Gijsbert: Grappig dat je hier nu nog op terecht komt! Ik heb de foto zelf niet, maar misschien kan Eazy je helpen. Je kunt hem benaderen via z'n site en klik op CONTACT. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Opstartperikelen

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...