Astrids Scribbles

Bij mij thuis is het vaak een oase van rust. Geen gezin, geen huisdieren en - ondanks de omringende buren en binnenstad - geen geluidsoverlast. Dat komt goed uit, want ik heb vaak nood aan ontprikkeling. Kortom, mijn thuis is een perfecte  cocoon . Maar één keer per jaar is het feest, tijdens de Enschede Marathon . Dit evenement start en finisht letterlijk onder mijn ramen. 's Nachts worden de afzettingen geplaatst. Vanaf een uur of negen komen de eerste renners warmlopen. Rond tienen begint een zangeres de boel op te zwepen en vanaf half elf gaat de disco aan en is de spreekstalmeester onophoudelijk aan het woord. Hoe hij het doet weet ik niet, maar hij lijkt iedere renner mét hardloopdoopceel toe te spreken. Het lawaai dempen met eigen muziek is een mission impossible  en de ramen openzetten is echt niet te doen. Ik kijk het allemaal maar met een glimlach aan vanaf veilige hoogte. Het is perfect loopweer, er schijnt een recordopkomst te zijn van  ruim 11.000 lopers (!) ...

We zitten midden in de module over het vormgeven van rituelen. Als geestelijk begeleider word je wel eens gevraagd om mensen met een ritueel te ondersteunen bij een afscheid van een persoon, het afsluiten van een periode of juist bij het transformeren naar een nieuwe fase. We leren over de vaste onderdelen van een goed ritueel, zoals een symbool, de symbooltaal en een symbolische handeling. Het is vooral leuk en herkenbaar om te horen dat een goed ritueel valt of staat bij een goede verhaallijn. Het is dus gewoon een spirituele manier van storytelling. Met een personage, een plaats en tijd en een duidelijk thema. Heerlijk. Ons tentamen bestaat uit het bedenken én uitvoeren van een ritueel waar alle elementen logisch en zinvol in vertegenwoordigd zijn. Er komen al een paar mooie suggesties voorbij. Het afscheid nemen van oude energie of een oud patroon. Het eren van je moeder(schap) en vrouwenlijn in de familie. Het verwelkomen van een nieuwe bewoner in een verpleeghuis... Heel mooi hoe...

Ik kreeg van een trouwe vriend een bundel cadeau: De gedichten apotheek - Poëzie op recept voor het hoofd en het hart , samengesteld door Philip Huff. Briljant en helemaal passend in onze 'toolkit' met werkbladen voor Existentiële Zielzorg. Ik scan door de inhoudsopgave en kies voor het gedicht Adem uit  van Peter Verhulst. Werkt bij 'angst voor het leven, negatief zelfbeeld, gebrek aan energie'. Graag geef ik je het vermogen te vliegen. Niet in de lucht, maar in je hoofd, niet in je hoofd, maar uit je hoofd, je hoofd uit, naar waar het stormt en waar tegelijk de zon blikkert. Hoe hoger je vliegt, hoe kleiner de wereld wordt, Speldenkop. Duizelingwekkend vergezicht. Eeuwige sneeuw (maar niets is eeuwig). Volmaakte stilte (maar niets is volmaakt). Vlieg, flamingo van nieuwsgierigheid. Vliegenier van vreugde. Piloot van hoop. Astronaut van geluk. Vlieg! Vlieg uit volle borst jouw zon tegemoet. De volgende dag zit ik voor m'n stage met een kleine groep geestelijk verzo...

De dag die je vreesde dat zou komen... je komt bij je geparkeerde auto en ziet een lelijke deuk en lakschade in de wielkast. Geen briefje, geen aanwijzingen. Hè gatsie. Gelukkig vind ik door een bijzondere samenloop van omstandigheden de aanrijder. Busje vergeten op de handrem te zetten... jammer dan. En z'n briefje was inmiddels verregend. Hoe dan ook, onze verzekeringen gaan dit verder heel netjes afhandelen. Maar ik moet wel zelf eerst die hele mallemolen in gang zetten. Papieren invullen. Belletje hier en daar. En zo zit ik 48 uur later voor een intake bij het autoherstelbedrijf. Na het bekijken van de schade is de meneer niet zo optimistisch. Ze kunnen dit zeker uitdeuken en helemaal opnieuw lakken, maar omdat het te diep en groot is, moet de deur waarschijnlijk ook mee. Anders krijg je kleurverschil. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik toch nog even verder. Kleurverschil? Hij legt me uit hoe ze de perfecte kleur gaan uitmeten, maar toch... omdat het nooit helemaal gelijk gaat zi...

Hans Korteweg schrijft : "In 55 speelt men zijn laatste slag uit. De laatste slag bepaalt vaak de uitslag van het spel. Dit is een beslissend jaar. Alles kan nog veranderen." Sorry Hans, ik heb in 54 m'n portie veranderingen wel gehad voor de komende tijd. Vind je het goed dat ik deze laatste slag even uitzit? Ik moet me focussen op het afronden van studie, stage en scriptie. Kom ik in de volgende 7-jaarscyclus wel weer bij je terug voor een nieuwe ronde van Symboliek voor elk levensjaar !

Na twee maanden waarin m'n prioriteit lag bij goed slapen, rust nemen en overleven is het vanmorgen weer tijd voor dat ochtendritueel waar ik me lekker bij was gaan voelen: baantjes crawlen. Ik overwin m'n luie weerstand en pak de zwemspullen bij elkaar. Maar waar is m'n kaart? Hoezo zit die niet op de vaste plek in de vaste rugzak? Hoe ik alle logische en onlogische alternatieven ook doorzoek: geen kaart. Hè gatsie, m'n irritatie stijgt langzaam naar niveau 1.  Ik overwin het gevoel 'dan maar thuis te blijven' en loop in de ochtendmist richting zwembad. Ik richt me op de mantra Alles komt goed , maar ondertussen trekken ook vele scenario's van het gesprek aan de balie voorbij. Halverwege bedenk ik me dat ik ook nog m'n energiekoekje voor de terugweg ben vergeten. Hè gatsie, dan ga ik wel honger hebben. Ik voel de irritatie gestaag naar niveau 2 stijgen. De dame aan de balie heeft gelukkig een beter gemoed dan ik en geeft me zonder morren, zonder kosten ...

En dan is het echt gedaan. Na 26 jaar heb ik afscheid genomen van het bibliotheekwerk. Na een borrel vol lieve woorden en een prachtig gedicht, mooie cadeaus en een goudmijn aan persoonlijke levenswijsheden, maar vooral heel veel warme knuffels begin ik in januari aan een nieuw hoofdstuk in een nieuw boek. Het begin Toen ik in Hengelo begon werd ik verantwoordelijk voor alle producten rondom leesbevordering in het basisonderwijs. Ik zette alles wat er al was in een mooie brochure, ringbandje erdoor en ging op de fiets alle scholen langs om kennis te maken. Ik had al snel het gevoel dat er meer 'structuur' en doorgaande lijn in dat aanbod moest komen. Dus ik nodige mezelf uit bij het huidige Cubiss voor een kennismaking met De Rode Draad . Een prachtige reeks leesbevorderingsproducten voor groep 1 t/m 8, die jarenlang de basis van ons aanbod zou worden. Ik nam al snel het halve magazijn in beslag met boeken, materialen en kratten en er kwamen meer collega's in het team om de...

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha...

De vakantie loopt een beetje anders dan gedacht, maar de geïmproviseerde week in het vertrouwde Zuidelijkste Limburg wordt tot nu toe goed besteed. Na eerst de kuiten weer flink warm (en stijf) te hebben gelopen over heuvels en dalen, vertoefden we vandaag in de historische binnenstad en de Dom van Aken. Prachtig. We sluiten af met een hapje bij de plaatselijke Gasterij . We worden bediend door een lieflijke jongedame. Bijna te bescheiden voor een baantje in de horeca. Zeker in zo'n dorp dat leeft van de toeristen, die snel hun wandel- of fietsbenen weer willen opladen. Mijn fantasie gaat met me op de loop en ik fluister naar Vriendin: 'Zou me niks verbazen als zij morgenavond bij de zomerfanfare een onverwachte kant van zichzelf laat zien'. Vriendin gaat mee in het idee: 'Sterker nog, ik denk dat ze meespeelt!' Ja natuurlijk. Klarinet, dit is echt een klarinetmeisje. Nee, Vriendin denkt eerder aan hoorn of bugel. Jongedame komt terug met de drankjes en Vriendin tre...

En dan is eindelijk ook voor mij de vakantie begonnen. Even loskomen van alle to-do post-it's in m'n agenda. Bijkomen van de life events  van de afgelopen weken. En me langzaam voorbereiden op een laatste studiejaar mét spannende stage. Geen betere manier om afstand te nemen dan een dagje bijspringen in de mooiste winkel van Enschede . Extra ogen en handen zijn altijd welkom. Ik word aangesproken door een vrouw, die opvalt door de vele ringen om alle vingers. Alleen haar duimen en pinken zijn bespaard gebleven. Voorlopig. Ze zoekt... een ring. Het liefst met een rood steentje en minder groot dan wat ze nu draagt. Ik help haar met het aanreiken van allerlei opties terwijl zij ze past, aan de ja- of nee-kant kant legt en wikt en weegt. Het valt ook niet mee als er zoveel keus is en het erop lijkt dat je niet echt vindt wat je zoekt. Ik herken het Grote Innerlijke Dilemma en het uitstellen van een besluit. Ik ben blij dat ik haar alle tijd kan geven die ze nodig heeft. Dan hakt z...

Kort na lunchtijd komt een collega van publieksservice het kantoor binnen. Of iemand van ons misschien Frans spreekt. "Nou toevallig wel! Vloeiend Frans zelfs en je hebt geluk, want dit is toevallig haar laatste werkdag. Nu kan het nog!" De jeugdcollega gaat 'even' mee om te assisteren, maar zal uiteindelijk pas ver na werktijd de bibliotheek achter zich sluiten. Wat blijkt, er heeft zich een jonge vrouw gemeld. In haar ene hand een mobiel, in de andere een peuter. Of we haar kunnen helpen. Oh ja, en ze spreekt alleen Frans. Er ontspint zich een dusdanig zorgelijk verhaal, dat mijn collega's verschillende hulptroepen moeten inschakelen. Pas na vele uren van bellen, wachten, spelletjes met de peuter en ingevlogen drank en voedsel, stappen moeder en kind uiteindelijk bij de crisisdienst in de auto. Een wonderlijke laatste werkdag voor mijn Franse collega. Een intens avontuur voor het team. Maar, hoe komt deze vrouw toch in de bibliotheek terecht? Waarom niet naar de...